Φθινόπωρο

.

Τα μαλακά σεντόνια. Γυμνά σώματα σε μαλακά σεντόνια. Άγνωστα νούμερα σε μικρά χαρτάκια. Τα συνοριακά no man’s land. Οι ταράτσες της Αθήνας. Οι γάτες στις ψαροταβέρνες δίπλα στη θάλασσα. Οι άγριοι σκύλοι στο δρόμο που τους ρίχνεις με ένα γλυκόλογο. Οι Χειμερινοί Κολυμβητές. Ο Στράτος Διονυσίου. Η Βίκυ Μοσχολιού. Τα Σκουριασμένα Χείλη της. Οι Στέρεο Νόβα αιώνιοι συνοδοιπόροι. Αυτοί που είπαν έστω και για μια φορά όχι για να έχουν ήσυχη συνείδηση. Η λέξη μουντζαλιά. Και η λέξη ζαβολιά. Οι τούρκικες κολόνιες. Οι λιβελούλες. Ένα μπαλκόνι απέναντι από τις κορυφογραμμές της Αττικής. Οι Beach Boys. Οι Ben Folds Five. Το φως του ήλιου μετά τη βροχή. Τα μεσημέρια του Αυγούστου. Ο ελληνικός καφές μαζί με την ανατολή. Η παγωμένη ρακή μαζί με τη δύση. Χαμόγελα που συναντιούνται στην έξοδο του μετρό. Βλέμματα που ντρέπονται να συναντηθούν. Μια Τρίτη απόγευμα στη Βαλτετσίου. Το αργοπορημένο κυριακάτικο ξύπνημα. Ο Morrissey να τραγουδά για το φως που δεν σβήνει ποτέ. O Ξαρχάκος να ανάβει τα Κόκκινα Φανάρια. Οι παραλίες το χειμώνα. Τα καράβια που φεύγουν άδεια. Σώματα σε πορείες συγκρουόμενες. Να συγκρούεσαι και να επιμένεις. Να μετράς μέρες. Να μετράς ώρες. Να περιμένεις πάνω απ’το τηλέφωνο. Η φωνή του στο τηλέφωνο. Τα ρούχα της στο πάτωμα. Ξυπόλητοι στη βρεγμένη βεράντα. Όσα του λες όταν κοιμάσαι. Όσα της λες όταν πίνεις. Η Kate Bush. Ο Antony. Οι μέρες που μικραίνουν. Να χαζεύεις τα αυτοκίνητα που περνούν κάτω από γέφυρες. Η Πατησίων και η Αχαρνών. Όλη η Αθήνα μαζί. Οι υποσχέσεις. Οι αναβολές. Οι ταινίες του Τρίερ. Τα κοντινά της Χέμπορν. Οι φίλοι που ζουν μακριά. Η φωτογραφία της στο σαλόνι. Που ντρέπεσαι να χορέψεις μπροστά της. Οι μουσικές απ’ τα ανοιχτά παράθυρα. Να φτιάχνεις βίντεο κλιπ στο μυαλό σου. Playlists με τραγούδια χωρισμού. Οι παλιές γραφομηχανές. Οι polaroids. Τα χρωματιστά πουκάμισα. Οι ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες. Οι βέλγικες μπύρες. Οι μικρές ασκήσεις υπομονής. Τα πρωινά στα ξενοδοχεία. Τα ζεστά γεμιστά τον Οκτώβρη. Ο William S. Burroughs. Ο William Blake. Ο ακτιβισμός. Η αλληλεγγύη έξω απ’ τα δικαστήρια. Οι νυχτερινές αφισοκολλήσεις. Ο γιος του μετανάστη με το παλιό σου BMX. Τα κοκάλινα γυαλιά. Τα παιδιά με κοκάλινα γυαλιά. Τα παλιά έπιπλα. Τα παιδικά παραμύθια. Τα σημειωματάρια και τα στυλό με μαλακή μύτη. Η Nefeli Walking Undercover. Η Janis Joplin. Ο David Bowie. We can be heroes just for one day! Οι βόλτες με το αυτοκίνητο που τραγουδάς δυνατά. Σταματάς για λίγο στην άκρη και πίνεις τσίπουρο απ’ το φλασκί. Οι αγκαλιές κάτω από παπλώματα και κουβέρτες. Χίλιοι δυο τρόποι για να ζεις. Κι άλλοι τόσοι για να βγάλεις το χειμώνα.