The Tbilisi Sessions

Ακούστηκε ένας ήχος οξύς και διαπεραστικός, κι έμειναν και οι δύο ακίνητοι. Μόνο τα φύλλα και τα χορτάρια που είχαν κουνηθεί επέστρεψαν στη θέση τους. Ένα κουνάβι είχε πιάσει ένα ποντίκι. Κινήθηκε προσεκτικά, ξεγλίστρησε στο πλάι και ετοιμάστηκε να απολαύσει το γεύμα του.
«Τι ήταν αυτό;» ρώτησε ο Μπάμπι γεμάτος έκπληξη.
«Τίποτα», είπε καθησυχαστικά η μητέρα του.
«Μα, το είδα», ψέλισε ο Μπάμπι.
«Ναι, ναι», είπε η μητέρα του. «Μη φοβάσαι. Το κουνάβι σκότωσε ένα ποντίκι».
Αλλά ο Μπάμπι φοβήθηκε πάρα πολύ. Ένας μεγάλος, άγνωστος φόβος έσφιξε την καρδιά του. Του πήρε αρκετή ώρα να μιλήσει ξανά και τότε ρώτησε:
«Γιατί σκότωσε το ποντίκι;»
«Επειδή», είπε η μητέρα του, «πάμε πιο γρήγορα», συνέχισε σαν να συνέβη κάτι που την έκανε να ξεχάσει την ερώτηση. Κινήθηκε βιαστικά και ο Μπάμπι έτρεξε πίσω της.
Ακολούθησε μια μεγάλη παύση. Περπατούσαν πάλι ήσυχα, όταν ο Μπάμπι ρώτησε ξανά γεμάτος αγωνία:
«Θα σκοτώσουμε κι εμείς ποντίκια κάποια στιγμή;»
«Όχι», απάντησε η μητέρα του.
«Ποτέ;» ρώτησε ο Μπάμπι.
«Ποτέ», του απάντησε.
«Γιατί όχι;» ρώτησε ο Μπάμπι ανακουφισμένος.
«Επειδή εμείς δεν σκοτώνουμε ποτέ τίποτα», είπε η μητέρα του απλοϊκά.
Ο Μπάμπι έγινε πάλι χαρούμενος.

Felix Salten, Μπάμπι: Η ιστορία μιας ζωής μέσα στο δάσος

μτφ. Κώστας Αλεξίου, κυαναυγή, 2016