The Desert Sessions

«Ξέρεις τι είναι οι πληβείοι;» «Ναι, κυρία». Το τι ήταν οι πληβείοι το έμαθα εκείνη τη στιγμή και με μεγαλύτερη σαφήνεια απ΄ότι πριν από χρόνια που με είχε ρωτήσει ο Ολιβιέρο. Πληβείοι ήμασταν εμείς. Πληβείοι ήταν αυτοί οι καβγάδες για το φαγητό και το κρασί, οι φιλονικίες για το ποιος θα σερβιριστεί πρώτος και καλύτερος, εκείνο το βρωμερό πάτωμα πάνω στο οποίο πατούσαν και ξαναπατούσαν οι σερβιτόροι, εκείνες οι όλο και πιο χυδαίες προπόσεις. Πληβείοι ήταν η μητέρα μου, που είχε πιει και τώρα στηριζόταν στον ώμο του πατέρα μου με το σοβαρό ύφος και γελούσε με το στόμα ορθάνοιχτο με τα σεξουαλικά υπονοούμενα του εμπόρου μετάλλων. Όλοι γελούσαν αλλά και η Λίλα, με ύφος ανθρώπου που είχε αναλάβει ένα ρόλο και πρέπει να τον φέρει σε πέρας.

Elena Ferrante, Η υπέροχη φίλη μου

μτφ. Δήμητρα Δότση, Πατάκης, 2015