The Nisyros Sessions III

…

Είμαστε από νερό. Η ζωή ανάβλυσε από το νερό. Τα ποτάμια είναι το αίμα που τρέφει τη γη, και από νερό είναι τα κύτταρα που μας σκέφτονται, τα δάκρυα που μας κλαίνε και η μνήμη που μας θυμάται. Η μνήμη μας αφηγείται πως οι έρημοι του σήμερα ήταν τα δάση του χθες, και πως η ξηρασία στον κόσμο ήταν κάποτε υγρασία, εκείνους τους μακρινούς καιρούς όπου το νερό και η γη δεν ήταν κανενός, και ανήκαν σε όλους. Ποιος ιδιοποιήθηκε το νερό; Ο πίθηκος που είχε το ρόπαλο. Ο άοπλος πίθηκος πέθανε από το ρόπαλο του οπλισμένου. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, έτσι αρχίζει η ταινία 2001, Οδύσσεια του διαστήματος. Λίγο καιρό αργότερα, το 2009, ένα διαστημόπλοιο ανακάλυψε νερό στο φεγγάρι. Η είδηση επιτάχυνε τα σχέδια κατάκτησης. Καημένο φεγγάρι…

Eduardo Galeano, Οι Μέρες Αφηγούνται

μτφ. Ισμήνη Κανσή, Πάπυρος, 2012