32 ώρες
Να σε θέλω όλο και πιο πολύ, να σε θέλω σαν να μην υπάρχει χρόνος, να σε θέλω σαν να μην υπάρχει απόσταση, σαν να μην υπάρχουνε ουλές, να πιάνουμε την ιστορία απ’ την αρχή, να τα μαθαίνω όλα μαζί σου απ’ την αρχή, να σε θέλω στον καναπέ, να σε θέλω στο κρεβάτι, να σε θέλω στο μπαλκόνι, να σε θέλω στο αυτοκίνητο και να μην μπορώ με τίποτα να ηρεμήσω, να σε θέλω για να κρύβομαι από το χειμώνα που έρχεται και να σε θέλω γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, να σε κοιτάζω και να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη, να σου γράφω σε χαρτάκια όσα δεν μπορώ να σου πω από κοντά, να μου λείπει το στήθος σου, να μου λείπει η πλάτη σου, να μου λείπουν τα πόδια σου, να μου λείπει ο κώλος σου, να θέλω να κάνω τα πιο χαζά πράγματα του κόσμου για ΄σένα, να σου ζωγραφίζω καρδούλες στην κάμερα κι εσύ να βάζεις τα κλάματα, να σε θέλω περισσότερο, να αρρωσταίνω και να σου λέω ότι φταίει η υγρασία του νησιού αλλά να ξέρω ότι κατά βάθος αρρωσταίνω γιατί σε θέλω, να ζηλεύω και να μην στο λέω, να μου λείπεις συνέχεια και να μην στο λέω, να θέλω να στα πω όλα, να τρέχω με τέρμα το γκάζι στην εθνική για να προλάβω λίγα λεπτά ακόμα μαζί σου, να σε ψάχνω στα social media, να σου μαθαίνω τους Hidden Cameras, την Macy Gray, τον Klaus Nomi, να σου στέλνω τραγούδια που μιλούν για το πόσο πολύ σε θέλω, να πετάγομαι ιδρωμένος στον ύπνο μου γιατί σε θέλω, να ξυπνάω το πρωί και να σε θέλω, να σε θέλω την ώρα που πλένω τα πιάτα, την ώρα που κατεβάζω τα σκουπίδια, την ώρα που βγάζω βόλτα το σκύλο, να σε θέλω τώρα που σου γράφω, να σου στέλνω πρόστυχα μηνύματα απ’ τη δουλειά, να χορεύουμε μαζί στα σκοτεινά, να σε βγάζω φωτογραφίες στα κρυφά, να τις βλέπω μόνος και να σε θέλω ακόμα περισσότερο, να ανταλλάζουμε ρούχα, να παγώνουμε το χρόνο, να χάνουμε παραστάσεις, να χάνουμε συναυλίες, να χάνουμε οικογενειακά τραπέζια για να μείνουμε λίγο παραπάνω μαζί, να αφήνουμε στη μέση τα ποτά στο μπαρ για να μείνουμε λίγο παραπάνω μαζί, να σε θέλω και να αναρωτιέμαι πως εσύ μπορεί να θέλεις εμένα, να έχω 32 ώρες για να σε χορτάσω και οι γαμημένες οι ώρες να φεύγουν πάντα τόσο γρήγορα που δεν πρόκειται να σε χορτάσω ΠΟΤΕ!
.
Ωχ! Συγνώμη, μπήκα και χωρίς να θέλω σε άκουσα. Φεύγω, φεύγω αμέσως, συνέχισε εσύ…
Αχ
Αχ… έρωτας!!!! ❤
αχ indeed.
από τον επαναστατημένο, αγανακτισμένο, μελαγχολικό, μουσικό, ποιητικό, φίλο των αδέσποτων, φωτογραφικό, ταξιδιάρη silent o sublime είναι ο Ε Ρ Ω Τ Ι Κ Ο Σ silent. ❤
Μας γονάτισες.
Α , ρε Silent … ξυπνάς τις μνήμες μέσα μου …
Εμένα πάλι που είμαι κατά τι πιο βρωμερόμυαλος μου ξύπνησες και λίγο το ζώο. Κι ας μη μου άρεσε κανένα από τα μαθήματα 🙂
Ε τότε ❤ κι από 'μένα και όποιος δεν αγαπάει τη Macy Gray να αναθεωρήσει επειγόντως τη ζωή του 🙂
αφερίμ…
ζωή διάολε.
ε, αφού ήρθε και ο gasireu δε με χρειάζεστε άλλο εμένα, αν έχετε κάποια απορία θα σας τη λύσει πολύ καλύτερα 😉
@johnstreckfous μπάτσοι παντού αλλά ο έρωτας μας κάνει αόρατους (αυτό σε λούπα)
Ούτε κι εμένα μου αρέσει η Macy Gray (κι ίσως και να επιβάλεται να αναθεωρήσω τη ζωή μου δηλαδή γιατί για την ώρα το μόνο που κάνω να μου (ξαναματα)μαθαίνω τους Alice in Chains) αλλά μου αρέσουν πολύ οι ερωτευμένοι με ανταπόκριση, που λένε «πάντα» και «ποτέ» με τέτοια συχνότητα που μόνο το «αααααααααχ» τα ξεπερνάει.
Ο έρωτας πάνω από όλα.
Ο έρωτας πέρα από όλα.
Όλα, όλα για τον γ***ο τον έρωτα!
Και το μόνο που χρειάζεται είναι να βεβαιωθείς πως είσαι πράγματι έτοιμος. Αρ γιου ρεντυ φορ λοβ σάιλεντ; Αι θινκ γιου αρ! (Άντε καλά! Αυτό και λίγη τύχη! 🙂 )
Reblogged this on Οξύ and commented:
Τί μου θύμισες τώρα…
μη τις μετρήσεις άλλη φορά!
…
le temps m’ engloutit minute parminute έγραφε ο Βaudelaire…
…
σε διάβασα κι έκλεισα τα μάτια μου για πάντα πάλι,πάλη είπα…
Α, μου φαίνεται ότι εσείς χρειάζεστε εντατικά μαθήματα!
(είναι κι αυτή μια πάλη που αξίζει να τη χάσεις, ε;)
σαιλεντ, ευτυχως βρηκα τον τσαλαπετεινο καθως ερχομουν προς το μπλογκ σου και μου ειπε τα καθεκαστα, οποτε σχολιο δεν εχει [και αυτο που γραφω ΔΕΝ ειναι σχολιο, απλα σκεφτομαι φωναχτα]
.
ρε σαιλεντ απο πια δεκαετια ερχεσαι και τα γραφεις αυτα; [ή ακομη χειροτερα τα κανεις]
[οπως βλεπεις στα σχολια ή για μνημες μιλουν ή απλα κανουν αχ]
Είδες ρε μούργο; Πάντα πίσω από την εποχή μου είμαι εγώ..
Αχ!
Εναλλακτικός τίτλος του ποστ: «Σε θέλω».
Έγραψες πάλι. Γράφε, μη σταματάς! Και ποτέ να μην σταματήσεις να θέλεις. Μας κάνεις καλό.
Γειά σου βρε silent!Να είσαι πάντα καλά!!!
Καλό είναι να μη χορταίνεις ποτε.Πόσο καιρό είχα ν’ακούσω Macy Gray……..Καλημέρα
και να’χεις από το πρωί αυτό το στραμπούληγμα κάτω απ’ το στομάχι
Γεια σας φίλοι, να κεράσω ένα τραγουδάκι;
το ωραίο είναι λίγο…»να σε θέλω και να αναρωτιέμαι πως εσύ μπορεί να θέλεις εμένα, να έχω 32 ώρες για να σε χορτάσω και οι γαμημένες οι ώρες να φεύγουν πάντα τόσο γρήγορα που δεν πρόκειται να σε χορτάσω ΠΟΤΕ!»..υπέροχο??ναι,και κάτι παραπάνω!!καλησπέρα!!
Αχ ξύνεις πληγές και η νύχτα μόλις έπεσε…
Onlyandjustme, Fieryfairy έχω κάτι και για ‘σας! 🙂