ρόλερ κόστερ στη βιβλιοθήκη

Την Άνοιξη οι βιβλιοθήκες γίνονται νεκροταφεία-εκεί κείνται όσοι δεν επέζησαν από αυτή. Όσοι δεν σήκωσαν κεφάλι στη ζωή, όσοι δεν πλανήθηκαν από τα χάδια της τρέφουν την αγωνία τους σκυμμένοι πάνω στα βιβλία: νικιέται ο χρόνος; Η Άνοιξη είναι μια βιβλιοθήκη, ανθισμένες γύρω της οι ζωές των ανθρώπων, ο έρωτας και ο θάνατος, η ανθοφορία και η φθορά. Η βιβλιοθήκη είναι μια σειρά ανοιξιάτικα πτώματα, ανοίξεις που έκλεισαν την πόρτα και πετάξαν το κλειδί στο χάος.

Γ.Κ.

Με ξεναγεί στη βιβλιοθήκη και το βλέμμα του πετάει φωτιές, εγώ νυστάζω ακόμα απ’ το ταξίδι κι αυτός με γυρνάει σε σπειροειδείς διαδρόμους που μυρίζουν φρεσκοτυπωμένο χαρτί, με πάει στα κρυμμένα, τραβάει μοχλούς, σέρνει έπιπλα, ξεσκονίζει αραχνιασμένους τόμους του προηγούμενου αιώνα, εγώ θέλω καφέ κι αυτός με βάζει να κοιτάω ανάποδους χάρτες που δεν καταλαβαίνω, μόνο τα παιδιά καταλαβαίνουν. Και ο βιβλιοθηκάριος. Οι χάρτες, μου λέει, υπάρχουν για να κάνουμε έρωτα πάνω στα σύνορά τους, να τους ξεκρεμάμε από εκεί που τους έβαλαν οι επαγγελματίες πατριώτες για να τους κάνουμε ερωτική μας κλίνη. Αυτός είναι ο βιβλιοθηκάριος. Που δεν το ξέρει ότι η βιβλιοθήκη είναι η δική του παιδική χαρά, τα ράφια η τσουλήθρα του, τα αρχεία τραμπάλα, η βιβλιοθήκη ολόκληρη ένα μεγάλο ρόλερ κόστερ. Που δεν ξέρει πως κατά βάθος το άβαταρ του είναι ο ίδιος που με ξύλινα σπαθιά παλεύει τους μεγάλους κακούς δράκους που πολεμούν τις βιβλιοθήκες. Ο βιβλιοθηκάριος. Που μας δείχνει όλα τα μικρά μαγικά και σπουδαία της ζωής, συντηρητές ερώτων, πράσινους αναπτήρες και άδεια καραφάκια, βιογραφίες ποιητών σε σκοροφαγωμένες σελίδες, ζωγραφιές με χαρχαρίες και χαμηλοπαρδάλεις, πειρατές και ιππότες και μικρούς πρίγκιπες που μεγάλωσαν (αν κι αυτός δεν μεγάλωσε ποτέ), παιδικές κουβέρτες και κουτιά με παιδικά παιχνίδια, καλοκαιρινά μπαλκόνια με γλυκό βύσσινο, υψωμένες γροθιές και ποιήματα του Καρούζου, παιδικές φωτογραφίες και αγόρια που κρατούν αγκαλιά τα κορίτσια τους σε πλημμυρισμένους δρόμους φωνάζοντας συνθήματα αντίστασης. Ο βιβλιοθηκάριος. Που καταλογραφεί λυπημένα παραμύθια και βαριέται στα παιδικά πάρτι, που εντοπίζει θλιμμένα βλέμματα στα λούναπαρκ, τα καλοκαίρια μαζεύει στρογγυλές πέτρες από παραλίες, τα Χριστούγεννα γίνεται καλικάτζαρος και στήνει γιορτές και φασαρίες σε αγέλαστες πολιτείες. Που τα βράδια μας μαζεύει και μας μιλάει για γιορτές αλληλεγγύης και μετά μας τραγουδάει για τα μπαρ του Βερολίνου που μετά τις τρεις τα κορίτσια του πολέμου γλεντάνε σιωπηλά και για το Καλλιοπάκι του με την ελιά στον άσπρο της λαιμό. Ο βιβλιοθηκάριος. Που όταν πίνει τσίπουρα είναι ο Γιώργος. Ο φίλος μου.

.

.

Ποστ γραμμένο για τα "Κατσαμάκεια 2013" και αφιερωμένο στο φίλο μας Βιβλιοθηκάριο.Συμμετέχουν επίσης: Κυνοκέφαλοι, Τσαλαπετεινός, Αναγεννημένη, Η Ωραία Σελιτσα, Deva Aleema, Nefosis και RoubinakiM, Polyanna, Σημειωματάριο, AnnaSilia, Ερυθρό Καγκουρώ, Κidscloud, O Ήχος του Ανέμου, Ψαροκόκαλο, Δύτης Νιπτήρων, Καγκουρώ, Λάσπη στα αστέρια, Κόκκινο Μπαλόνι, Κουπέπκια, Happy Hour