Λαχταρώ
.
Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου// Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου// Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου// Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό// Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου// Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο// Και να σου τρίβω το σβέρκο σου// Και να σου φιλάω τα πόδια σου// Και να σου κρατάω το χέρι σου// Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου// Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου// Και να γελάω με την παράνοια σου// Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο// Και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι// Και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν// Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα// Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα// Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο// Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ// Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα// Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου// Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου, τον κώλο σου// Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου// Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ// Και να τρελαίνομαι όταν αργείς// Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα// Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια// Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός// Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο// Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς// Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου// Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή// Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου// Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου// Και να τρομάζω όταν θυμώνεις// Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο// Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία// Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς// Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω// Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω// Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι// Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου// Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες// Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις// Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς// Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω// Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω// Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι// Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε// Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις// Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια// Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα// Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις// Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω// Και να σου λέω να παντρευτούμε, κι εσύ να μου λες πάλι όχι// Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα// Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα// Και να θέλω ό,τι θέλεις// Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής// Και να σου μιλάω για ό,τι χειρότερο έχω μέσα μου// Και να προσπαθώ να σου δίνω ό,τι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο// Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω// Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς// Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου// Και να ξεχνάω ποιος είμαι// Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί// Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο// Τον ακάθεκτο// Τον ακατάλυτο// Τον ακατάσβεστο// Τον μεταρσιωτικό// Τον ψυχαναλυτικό// Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή// ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Sarah Kane, Crave
Μτφρ. Τζένη Μαστοράκη
Αυτή είναι η δική μου συνεισφορά στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης
Silentcrossing's Blog 
Πόσο … μα , πόσο «like» … μόνο να ήξερες …
Άντε , και του χρόνου , με υγεία .
Το ξέρεις ότι με συγκίνησες πρωινιάτικα;
Διάγουμε τέτοια σύμπτωση φάσης που προβλέπω ρακοποσίες μέχρι θανάτου συντόμως στην όμορφη γη της λεβεντογένας.
Άσχετα από όλα, το να νιώθεις έτσι σου δίνει ζωή και όρεξη και δυναμη να ξυπνάς τα πρωινά ακόμα κι αν είσαι κομμάτια.
«Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω// Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς»
κόλλησα άσχημα εδώ. 🙂
#kati_dika_mas 😛
Τι υπέροχο 🙂 Έτσι να ναι ο έρωτας ακάθεκτος, ακατάλυτος, ακατάσβεστος μεταρσιωτικός!!
Τα σέβη μου στην ποιήτρια και στην ποιήτρια-μεταφράστρια. Και σε σένα που το διάλεξες
Δεν έχω λόγια…
“And I want to play hide-and-seek and give you my clothes and tell you I like your shoes and sit on the steps while you take a bath and massage your neck and kiss your feet and hold your hand and go for a meal and not mind when you eat my food and meet you at Rudy’s and talk about the day and type your letters and carry your boxes and laugh at your paranoia and give you tapes you don’t listen to and watch great films and watch terrible films and complain about the radio and take pictures of you when you’re sleeping and get up to fetch you coffee and bagels and Danish and go to Florent and drink coffee at midnight and have you steal my cigarettes and never be able to find a match and tell you about the the programme I saw the night before and take you to the eye hospital and not laugh at your jokes and want you in the morning but let you sleep for a while and kiss your back and stroke your skin and tell you how much I love your hair your eyes your lips your neck your breasts your arse your and sit on the steps smoking till your neighbour comes home and sit on the steps smoking till you come home and worry when you’re late and be amazed when you’re early and give you sunflowers and go to your party and dance till I’m black and be sorry when I’m wrong and happy when you forgive me and look at your photos and wish I’d known you forever and hear your voice in my ear and feel your skin on my skin and get scared when you’re angry and your eye has gone red and the other eye blue and your hair to the left and your face oriental and tell you you’re gorgeous and hug you when you’re anxious and hold you when you hurt and want you when I smell you and offend you when I touch you and whimper when I’m next to you and whimper when I’m not and dribble on your breast and smother you in the night and get cold when you take the blanket and hot when you don’t and melt when you smile and dissolve when you laugh and not understand why you think I’m rejecting you when I’m not rejecting you and wonder how you could think I’d ever reject you and wonder who you are but accept you anyway and tell you about the tree angel enchanted forest boy who flew across the ocean because he loved you and write poems for you and wonder why you don’t believe me and have a feeling so deep I can’t find words for it and want to buy you a kitten I’d get jealous of because it would get more attention than me and keep you in bed when you have to go and cry like a baby when you finally do and get rid of the roaches and buy you presents you don’t want and take them away again and ask you to marry me and you say no again but keep on asking because though you think I don’t mean it I do always have from the first time I asked you and wander the city thinking it’s empty without you and want want you want and think I’m losing myself but know I’m safe with you and tell you the worst of me and try to give you the best of me because you don’t deserve any less and answer your questions when I’d rather not and tell you the truth when I really don’t want to and try to be honest because I know you prefer it and think it’s all over but hang on in for just ten more minutes before you throw me out of your life and forget who I am and try to get closer to you because it’s a beautiful learning to know you and well worth the effort and speak German to you badly and Hebrew to you worse and make love with you at three in the morning and somehow somehow somehow communicate some of the overwhelming undying overpowering unconditional all-encompassing heart-enriching mind-expanding on-going never-ending love I have for you.”
.
Στο youtube υπάρχουν (και στα ελληνικά) κάμποσες αναγνώσεις της sarah kane, οι περισσότερες όμως δε μου λένε τίποτα γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν την αγριότητα που έχει ένας απελπισμένος έρωτας. Η sarah kane αυτοκτόνησε στα 28 της μετά από κάμποσες απόπειρες και δεν έγραψε τίποτα γλυκανάλατο, όλα της τα έργα ήταν δυστοπικά και βουτηγμένα στο έρεβος της κατάθλιψης. Γι’ αυτό και επιλέγω να ανεβάσω το δεύτερο βίντεο, που αν και ενοχλητικό, θεωρώ ότι βρίσκεται πιο κοντά στο πνεύμα του μονολόγου..
Και να ξέρετε ότι είμαι πολύ χαρούμενος που το συγκεκριμένο απόσπασμα «μίλησε» μέσα σας 🙂
Υ.Γ. Επειδή τεμπέλιασα να το αντιγράψω μόνος μου από το βιβλίο, το μετέφερα εδώ από κάποια άλλη πηγή στο ίντερνετ, που μόλις ανακάλυψα ότι είχε λογοκρίνει το κείμενο αφαιρώντας τη λέξη κώλος. Η λογοκρισία μόλις διορθώθηκε 🙂
4:48 ψύχωση. βασανισμένη ψυχή.
Η πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή με την Cane ήταν στο Καθαροί Πια που είχε ανεβάσει ο Βογιατζής – και που ακόμα και σήμερα θεωρώ ίσως την καλύτερη παράσταση που έχω δει ποτέ. Μετά διάβασα όλα της τα κείμενα και στην πορεία είπα να μην την αφήσω και πολύ να περπατάει δίπλα μου γιατί ο συνδυασμός μας ήταν λίγο επικίνδυνος. Σήμερα μου την ξαναέφερες μπροστά μου και θυμήθηκα πόσο, μα πόσο εξαιρετική είναι. Και πόσο εξαιρετικός πρέπει να είσαι κι εσύ που διάλεξες ένα τέτοιο κείμενο.Να είσαι καλά.
απέεξώ το ξέρω. κάποτε ήθελα να στο στείλω αλλά δεν το κανα για να μην παρεξηγηθώ, φοβούμενη λανθάνουσες ερμηνείες, » κάποιοι όμως γεννηθήκαμε με μιά τρύπα στην καρδιά» και έχουμε εκλεκτική συγγένεια με τους ποιητές στο σιωπηλό πέρασμα. Είχα δει μ’ ένα φίλο την πάράσταση »’ψύχωση»… τότε. Βγαίνοντας ο φίλος μου μου λέει: » τι μπορεί να κάνει κανείς με 5 €!». Τόσο το είχε το εισιτήριο η Πατεράκη.Κι η Μαστοράκη μου χάρησε τα λόγια που αφιέρωσα σ’ έναν χαμένο έρωτα: » τα προσόντα έχουν γραφειοκρατική αξία. Οι άνθρωποι γίνονται συναρπαστικοί από τις αδυναμίες τους».
Ειναι απλα εκπληκτικο… (ειπαμε οτι ανακαλυπτω, ετσι δεν ειναι;)
Σκέφτομαι με πόσους τρόπους διαβάζεται και βρίσκω πολλούς. Σ` ευχαριστούμε…
Τη δυσκολότερη μέρα της ζωής μου περιφερόμουνα στους δρόμους, χωρίς σκοπό όταν, περνώντας έξω από ένα βιβλιοπωλείο στη μέση του πουθενά, είδα το βιβλίο με τα έργα της στη βιτρίνα. Τα γνώριζα είδη όλα. Το ίδιο αντίστοιχο βιβλίο που είχα στο σπίτι ήταν κάτι σαν ημερολόγιο. Είχα γράψει μέσα πιο πολλές κραυγές δικές μου ακόμη κι από τις δικές της. Ωστόσο, ποιες είναι οι πιθανότητες να βρει κανείς έργα θεατρικά κι απεγνωσμένα σε προθήκες βιβλιοπωλείου. Και πολλαπλασιάστε τες παρακαλώ με τις πιθανότητες κάποια σαν εμένα σε κατάσταση πανικού να προσέξει αυτό το βιβλίο. Το (ξανα)αγόρασα, το (ξανα)διάβασα και, μόλις τελείωσε ως και το 4.48 Psychosis, ήξερα πως τελικά η μέρα δε χρειαζόταν να είναι και τόσο δύσκολη. Στη ζωή κάνουμε αυτά που αν δεν τα κάνουμε χάνουμε τον καιρό μας. Αφιερωμένο λοιπόν, λόγο της ημέρας, κι ας είπα ότι την έκανα αλλού την αφιέρωσή μου ήδη:
I would rather be ashes than dust!
I would rather that my spark
should burn out in a brilliant blaze
than it should be stifled by dry-rot.
I would rather be a superb meteor
every atom of me in magnificent glow
than a sleepy and permanent planet.
The function of man is to live
not to exist.
I shall not waste my days trying to prolong them.
I shall use my time.
@silia κάτι άγγιξε τελικά η sarah kane σε πολύ κόσμο σήμερα, το παίρνω σαν καλό σημάδι. Και του χρόνου γλυκιά μου Σίλια!
@k1 ε, όχι εγώ, η ποιήτρια. Να ‘μαστε καλά να τη θυμόμαστε 🙂
@Кроткая έλα εσύ με το καλό και θα εκτυλίξουμε τα δράματα μας παρέα 🙂 Όλους μας σηκώνει απ’ το κρεβάτι και μας δίνει δυναμη ένας τέτοιος έρωτας. Δεν ξέρω αν υπάρχει και σε άλλη μορφή βέβαια…
@Stavrula έρωτας ακάθεκτος, ακατάλυτος, ακατάσβεστος μεταρσιωτικός, πως αλλιώς; Η μετάφραση όλου του έργου είναι φοβερή, ευχαριστώ που το ανέφερες!
@Fondeus κανείς μας δεν έχει λόγια μπροστά σε τέτοια σπαρακτικά κείμενα…
@johnstreckfous παλιότερα σκεφτόμουνα πόσο κρίμα ήταν που έφυγε τόσο μικρή, κανένας όμως δεν θα μπορούσε να αντέξει τόση εσωτερικευμένη βία..
@Χαμένο Επεισόδιο εμείς ζούμε παράλληλες ζωές, στο έχω ξαναπεί. Το Καθαροί, Πια ήταν και η δική μου πρώτη φορά κι επίσης την άφησα στην άκρη γιατί τόση θλίψη δεν την άντεχα. Καθαροί, Πια όλα μπορούμε να τα αντέξουμε 😉
@LouSalome αν ποτέ κάποιος μου αφιέρωνε ένα τέτοιο κείμενο θα τα παράταγα όλα και θα έτρεχα κατά ‘κει 🙂 Τα υπόλοιπα λόγια σου τα φυλάω για τις μέρες της μεγάλης ξηρασίας…
@nikos όλοι μας κάτι ανακαλύπτουμε συνεχώς 🙂
@Τσαλαπετεινέ νομίζω ότι ξέρω τι εννοείς, αν κι εμένα η ζωή και το τέλος της δεν με αφήνουν να δω παρά μόνο ένα: κι αυτός είναι ο πιο δραματικός 🙂
@Χαρά στο πόσες είναι οι πιθανότητες να βρει κανείς απεγνωσμένα έργα σε προθήκες βιβλιοπωλείου η απάντηση υποθέτω πως είναι: όσοι και οι απελπισμένοι έρωτες…Όλοι μας εξάλλου κάπως έτσι δεν πέσαμε πάνω στα αγαπημένα μας έργα; Γιατί όμως να μην την κάνεις (και) αλλού την αφιέρωση σου; Έχεις τίποτα να χάσεις; 🙂
Δε χορραίνω να το διαβάζω και να το ξαναδιαβάζω και ξανά και πάλι ξανά.
Αχ, τι μού’κανες!
Εξαιρετική επιλογή!
Συμφωνώ ανυπερθέτως με όλους σας, ιδιαίτερα με το Χαμένο Επεισόδιο. Ο Βογιατζής ανέβασε δύο χρόνια μετά και το Λαχταρώ, που ήταν λιγότερο σκληρό βέβαια, αλλά εξίσου δυνατό. Είχα κι εγώ κόλλημα με την Κέην και τα έργα της για αρκετό καιρό…
Το διαβάζω ξανά και ξανά.
Κείμενο σταθμός στην Ιστορία των ανθρώπινων ερώτων.
@Кроткая @γρηγόρη @roubinakim @Theorema μας εύχομαι λοιπόν να ερωτευθούμε όλοι μας αυτή την άνοιξη, έστω και τα ίδια πρόσωπα απ’ την αρχή, κι ας λαχταρήσουμε, αφού χωρίς λαχτάρα έρωτας δε γίνεται!
Γιατί δεν περιλαμβάνεται το όνομά μου στις καλύτερες ευχές;
Ε; Γιατί;
Αχ αυτοί οι παραπονιάρηδες φίλοι μου!
Ας ερωτευθούν λοιπόν και ας λαχταρήσουν όλοι και όλες όσες πέρασαν από ‘δω αυτές τις μέρες και για να είμαι σίγουρος ότι θα πιάσει τόπο η ευχή θα πιω απόψε ένα τσίπουρο στην υγειά σας 😉
Αν πιεις ένα τσίπουρο για όλους, πάει καλά. Μα αν είναι ένα για τον καθένα…δεκατέσσερις μέτρησα.
😉
Μα ρε συ τσαλαπετεινέ ένα τσίπουρο ίσον κανένα και τώρα που ανοίγει και ο καιρός αμαρτία είναι να το στερηθούμε και τέλος πάντων έλα κι εσύ με το καλό προς τα ‘δω να σου δείξω πως πίνουν σωστά 🙂