Συνήθως από τις εκατό φωτο που βγάζουμε -στην ψηφιακή εποχή, γιατί με τα φιλμ ήταν διαφορετικά τα πράγματα- κρατάμε καμιά δεκαριά.
Δε σε παρακολουθώ. Σε ακολουθώ. Κι ενώ σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να προσθέσω το τραγούδι του Λοϊζου με αυτόν τον τίτλο, προτιμώ τον Σταθμό. Για τη φυσαρμόνικα της εισαγωγής.
1η, 3η, 4η, 17η, 18η, 19η. Στάνταρ επιλέγω κάθε φορά.
πλινκ! 🙂
πλονκ 😉
Όλες σαν ένα σύνολο. Μαζί κι αυτές που παρέλειψες. Με soundtrack αυτό.
ώρες ώρες νιώθω πως με παρακολουθείς…άκου «αυτές που παρέλειψα!»
να κι εγώ:
Συνήθως από τις εκατό φωτο που βγάζουμε -στην ψηφιακή εποχή, γιατί με τα φιλμ ήταν διαφορετικά τα πράγματα- κρατάμε καμιά δεκαριά.
Δε σε παρακολουθώ. Σε ακολουθώ. Κι ενώ σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να προσθέσω το τραγούδι του Λοϊζου με αυτόν τον τίτλο, προτιμώ τον Σταθμό. Για τη φυσαρμόνικα της εισαγωγής.
Εγώ δε μπορώ να διαλεξω είναι όλες τόσο όμορφες…. Καλημέρα σας!
καλημέρα και σε ‘σας 🙂
Μου αρέσει που αυτή τη φορά εστίασες στους ανθρώπους που περπατάνε κι όχι στους ανθρώπους που γίνονται τοιχογραφίες
μου αρέσει που πρώτη φορά ανεβάζω θολές και κουνημένες φωτογραφίες και δεν μου τη λες…τι σου συμβαίνει;;
αυτό το λουλούδι κάνει «πλινκ»
πλινκ* ❤
το λουλούδι στην ξένη πλάτη, ίσιωσε τη δικιά μου σήμερα
Μα τι φανταστική που είναι αυτή η πρώτη φωτογραφία. :ρρρ (πλινκ)