The Chania Sessions XXV: Σεϊτάν Λιμάνια
…
Φίλε Γιώργο, έλαβα την καρτ ποστάλ σου και μου άρεσε πολύ, αν και λυπήθηκα κάπως που δεν θα έρθεις φέτος. Θα ήθελα περισσότερες πληροφορίες για ‘κείνο το κορίτσι που μάλωνε με το αγόρι της στη μέση της Πανεπιστημίου. Νομίζεις ότι ήταν κάτι οριστικό ή μήπως ένας απλός τσακωμός από αυτούς που συνηθίζονται τα καλοκαίρια στις μεγαλουπόλεις και δίνουν λίγο αλατοπίπερο στις σχέσεις; Σου φάνηκε ότι το κορίτσι και το αγόρι τσακώνονται συχνά ή να ήταν άραγε η πρώτη τους φορά; Αυτό μπορείς να το καταλάβεις από τα πρόσωπα, την πρώτη φορά δείχνουν φοβισμένα, τρέμουν στην ιδέα μη χάσουν ο ένας τον άλλο, αργότερα θυμωμένα, κάνουν αγώνα ποιος θα εξουσιάσει τον άλλο, στο τέλος είναι ανέκφραστα και απαθή γιατί συνηθίζουν στη βία. Πολλοί άνθρωποι φίλε Γιώργο μπαίνουν σε σχέσεις για να μην είναι μόνοι και μετά είναι περισσότερο μόνοι από πριν, τους αρέσει όμως να τους πλένει κάποιος τα ρούχα τους ή να βλέπουν μαζί τηλεόραση κι έτσι βολεύονται και μετά γίνονται σκληροί με όλο τον κόσμο γιατί μισούν τον εαυτό τους. Μερικές φορές η βία στις σχέσεις είναι χειρότερη από τη βία του πολέμου γιατί τα σωθικά σου είναι μονίμως έξω, εκτεθειμένα και απαρηγόρητα. Σου φάνηκαν έτσι αυτά τα δύο παιδιά; Σε φιλώ, S.
…
δεν τους βλέπω και πολύ «μαλωμένους» στις φωτο…
Γιώργο! πες στο ζευγάρι της Παν/μίου να πάει εκεί που είναι και ο silent!
λυσσάξατε στο χρώμα πάλι…
λίγο ασπρόμαυρο να’ρθουμε στα ίσια μας…
όταν με το καλό ξανάρθουμε στα χανιά, θέλουμε να μας πας εκεί.
μόνο εκεί; ολόκληρο ρόουντ τρηπ θα κάνουμε 🙂 ❤
ναιιιιιιιιιι!
Εμένα αυτό τον καιρό μου έχει κολλήσει αυτό το τραγούδι:
🙂
επιτέλους αλληλογραφία
Η φαντασία στην εξουσία. 🙂