The Chania Sessions XXIV: Κεδρόδασος

…

Φίλε Γιώργο, επειδή μου ζητάς να γράψω κάτι για όσα γίνονται αυτές τις μέρες, σου απαντώ: δεν ξέρω τίποτα. Πάνε μέρες (ή εβδομάδες; ή μήνες;) που ξυπνάω και δεν έχω τίποτα σπουδαίο να κάνω, μόνο φτιάχνω και χαλάω πυργάκια στην άμμο, κουλουριάζομαι δίπλα στα κύματα, μαζεύω ξυλάκια για τη βραδινή φωτιά, μετά ξεκουράζομαι στη σκιά των κέδρων. Μη μου κακιώσεις, σε παρακαλώ, που δεν ξέρω τι γίνεται εκεί έξω, έκλεισα το έξυπνο κινητό που αντί για «κέδρος» έγραφε «κέρδος» και μαζί του χάθηκε κάθε πιθανότητα να αλλάξω τον κόσμο. Μετά δεν είχα τίποτα σπουδαίο να κάνω, χάζευα για ώρες ένα μικρό μυρμηγκάκι, έπαιξα με ένα κάβουρα (του έδινα ένα μικρό ξυλάκι από καλάμι κι αυτός το έπιανε με τις μεγάλες του δαγκάνες), μετά ήρθε ένα εξαιρετικά περίεργο κόλλεϋ που έχωνε τη μουσούδα του στις υποθέσεις μου και κυλιστήκαμε μαζί στην άμμο. Κάπως έτσι κυλάει ο καιρός, Γιώργο, δεν κάνω τίποτα σπουδαίο, τεμπελιάζω και αναρωτιέμαι μήπως τελικά είμαστε γι’ αυτά φτιαγμένοι, για να χαλάμε πυργάκια, να παίζουμε με κάβουρες και να κοιμόμαστε κάτω από κέδρους. Σε φιλώ και σε περιμένω να έρθεις να παίξουμε μαζί στην άμμο.

…