Σκορπισμένοι

Το ξημέρωμα μιας ράθυμης Πρωτοχρονιάς μας βρίσκει όλους κολλημένους στο λεωφορείο 732 Άγιος Φανούριος-Ακαδημία-Ζωοδόχου Πηγή. Δηλαδή εμένα, μια ηλικιωμένη κυρία με πλαστικές παντόφλες που όλο βήχει, ένα μελαμψό εργάτη με σκουφάκι του Ολυμπιακού, ένα νεαρό με αθλητική φόρμα και καχύποπτο βλέμμα και δυο χοντρές Ρωσίδες με κατακόκκινα μάγουλα που τρέχουν να μας προλάβουν και μετά λένε ευκαριστώ ευκαριστώ. Με τη μούρη κολλημένη στο τζάμι αποχαιρετώ την Αθήνα, δυο αδέσποτα κοιμούνται κουλουριασμένα σε μια χριστουγεννιάτικη φάτνη, στη στάση Ροσινιόλ φτωχοί άνθρωποι καπνίζουν έξω απ’ τα σπίτια τους, σε κάποιο ισόγειο διαμέρισμα ένα κορίτσι έχει ακουμπήσει το λάπτοπ του στο περβάζι για να πιάνει καλύτερο σήμα κι έτσι μισοκρεμασμένο έξω απ’ το παράθυρο θυμίζει τη Μοσχολιού στην τελευταία σκηνή από τη Λόλα. Στην πλατεία Αττικής οι επιβάτες κατεβαίνουμε από το λεωφορείο για να προλάβουμε το μετρό και, καθώς διασχίζουμε τις ράγες του τραίνου στην Κωνσταντινουπόλεως, μαζευόμαστε κοντά ο ένας στον άλλο για να μην μας πατήσουν τα αυτοκίνητα που έρχονται βιαστικά κατά πάνω μας. Γινόμαστε ένα φιλήσυχο κοπάδι που κυλάει πάνω στις ράγες αργά και ειρηνικά, σαν προσκοπάκια ή σαν νηπιάκια που τα βγάζει βόλτα η δασκάλα, και, στα ελάχιστα δευτερόλεπτα αυτής μας της συνύπαρξης, διαλύεται προσωρινά η αθέλητη μοναξιά της μεγαλούπολης γιατί για λίγο έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Μόλις όμως περάσουμε τις ράγες, ο καθένας τραβάει για τη δουλειά του και το κοπάδι μας σκορπίζει ξανά σε μικρά κομματάκια μέσα στον απέραντο λαβύρινθο των αθηναϊκών δρόμων. Έχει πια ξημερώσει για τα καλά.

Το κείμενο γράφτηκε για το αφιέρωμα της εφημερίδας Αυγή με τίτλο "Η πρωτοχρονιάτικη μου ιστορία". Η ιδέα ήταν του φίλου Βιβλιοθηκάριου. Συμμετείχαν επίσης: Kizilkum, Ερυθρό Καγκουρώ, Χαμένο Επεισόδιο, Αντιδρασέξ, George Le Nonce, Το καραντί, passionflower, Αναγεννημένη, Μπανάνα, Nefosis και roubinakim. Διαβάστε επίσης: “Η Χριστουγεννιάτικη Ιστορία μου” με ιστορίες των: Τσαλαπετεινός, Ιφιμέδεια, Ποδηλάτισσα, Κυνοκέφαλοι, Ο Ήχος του Ανέμου, Το Βυτίο.