Μετάβαση στο περιεχόμενο

The Chania Sessions I: British and Commonwealth War Cemetery

19 Ιουλίου, 2010

                                   

Το Βρετανικό-Συμμαχικό Νεκροταφείο (British and Commonwealth War Cemetery) βρίσκεται στον κόλπο της Σούδας. Εδώ βρίσκονται ενταφιασμένοι οι σύμμαχοι της Ελλάδας κατά τον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο (Βρετανοί, Αυστραλοί, Νεοζηλανδοί και άλλοι, συνολικά 1.527 στρατιώτες) που σκοτώθηκαν κατά τη Μάχη της Κρήτης, τον Μάϊο του 1941. Αρχικά τα λείψανα τους είχαν συγκεντρωθεί από τις Γερμανικές δυνάμεις κατοχής σε τέσσερα βασικά στρατιωτικά νεκροταφεία, συγκεντρώθηκαν όμως σε ένα εναιαίο νεκροταφείο, έπειτα από παραχώρηση έκτασης εκ μέρους του ελληνικού κράτους. Εκτός από τους τάφους, υπάρχουν και μνημεία με τα ονόματα των ανδρών που ενταφιάστηκαν σε ομαδικούς τάφους και δεν μπόρεσαν ποτέ να αναγνωριστούν. Το πρόβλημα αυτό δημιουργήθηκε γιατί οι Γερμανικές δυνάμεις που είχαν αναλάβει το έργο της μεταφοράς των πτωμάτων από το πεδίο της μάχης στους τέσσερις χώρους ταφής που είχαν ορισθεί, συχνά έχαναν τις στρατιωτικές ταυτότητες των νεκρών. Στο Συμμαχικό Νεκροταφείο υπάρχουν εκατοντάδες λευκές πλάκες στο έδαφος και ο χώρος μοιάζει με ένα τεράστιο κήπο γαλήνης, ενώ στο κέντρο δεσπόζει- όπως και σε όλα τα συμμαχικά νεκροταφεία της Ευρώπης- ο Σταυρός της Θυσίας.

                                                                                  

Και μία μικρή ιστορία για τον τραγέλαφο του πολέμου: Στο Συμμαχικό Νεκροταφείο υπάρχει και ο τάφος ενός Γερμανού στρατιώτη, που βρέθηκε εκεί εξαιτίας ενός λάθους. Τα λείψανα του ανακαλύφθηκαν το 1956, κατά τη διάρκεια οικοδομικών εργασιών. Η στρατιωτική του ταυτότητα μετακινήθηκε από το σώμα του και τα λείψανα του τάφηκαν σε ένα κήπο κοντά στο Γερμανικό Νεκροταφείο, στην περιοχή Μάλεμε. Το 1960 τα λείψανά του βρέθηκαν ξανά, όμως το μοναδικό αναγνωρίσιμο πράγμα πάνω του ήταν το ρολόι του, που ήταν κατασκευασμένο στην Αγγλία. Για το λόγο αυτό, πίστεψαν ότι πρόκειται για Βρετανό στρατιώτη κι έτσι τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στο Συμμαχικό Νεκροταφείο. Πολύ αργότερα έγινε γνωστό ότι πρόκειται για το Γερμανό στρατιώτη Alfed Hamann, που γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1918 στην περιοχή του Βερολίνου και πέθανε στις 20 Μαΐου του 1941,την πρώτη μέρα της Μάχης της Κρήτης. Έπειτα από συμφωνία ανάμεσα στη Γερμανία και το Συμμαχικό Συμβούλιο αποφασίστηκε να μην μεταφερθούν ξανά τα λείψανά του, αλλά να παραμείνει στο Συμμαχικό Νεκροταφείο…

21 Σχόλια leave one →
  1. 19 Ιουλίου, 2010 10:15 πμ

    ε, ναι, ας τον αφήσουν ήσυχο το δόλιο νεκρό πια!

    Τόσο γρασίδι πώς καταφέρνουν και το διατηρούν;

    Πού αλλού έχεις γυρίσει??

    • mctsou permalink
      29 Ιουλίου, 2010 10:01 πμ

      Είναι ευκολή η συντήρηση, αρκεί να βάζεις τις στερλίνες των φορολογουμένων στη σωστή θέση.

  2. 19 Ιουλίου, 2010 3:02 μμ

    Silent καλά τα νεκροταφεία ( 😎 ) αλλά για να βοηθήσουμε και λίγο ώστε να μην μπουν σ’ αυτά πριν τής ώρας τους και κάποιες γυναίκες που (άντε, μια κι είσαι κατά κρήτη μεριά, να βάλω κρητικόν) : «θέλει, λέει, να ‘ναι ελεύθερες – σκοτώστε τις…»

    (δες το τελευταίο δικό μου δλδ, ή κατευθείαν
    εδώ )

    και κατά τ’ άλλα καλά να περνάτε όσοι λείπετε φεύγετε ή θα φύγετε (δλδ οι περισσότεροι!) (εγώ αργώ… 👿 )

  3. 19 Ιουλίου, 2010 5:42 μμ

    αφιέρωμα στα νεκροταφεία; …καλοκαιριάτικα;

    ελπίζω να σου περάσει 🙂

    btw ωραίες φωτογραφίες

  4. 19 Ιουλίου, 2010 9:46 μμ

    @κροτ γυρνάω, γυρνάω…κρίνω ότι μου αξίζει 🙂
    (αλλά άκου εκεί πως το διατηρούν το γκαζόν!!)
    Επίσης περιμένω να δω τα λιβάδια της Ολλανδίας, μην τεμπελιάζεις!

    @Χάρη και την είδα την ανάρτηση σου και υπέγραψα και μακάρι δηλαδή να πιάσουν τόπο οι υπογραφές που αμφιβάλλω κάπως μ’ αυτά τα κτήνη…Ήθελα να σου γράψω πολλά, γι’ αυτό δεν άφησα ίχνη, προέκυψαν άλλα…Η αναφορά σου στην Κρήτη μου θύμισε κάτι από την Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά-θυμάσαι μήπως τι την έκαναν εκείνη την πόρνη που ‘θελε να ‘ναι ελεύθερη; Σου θυμίζω: την έσφαξαν.
    (Θυμήθηκα όμως και κάτι ακόμα, θα στο πω από ‘κει…)

    @πσι δίκιο έχεις, εξηγούμαι: στο highgate πήγα γιατί ήταν παλιό απωθημένο και για καθαρά αισθητικούς λόγους. ΣΤο συμμαχικό γιατί (ξανα)διαβάζω από νέες πηγές για την εξαετία 1943-49 και αισθάνθηκα ότι με κάποιο τρόπο συμομίλησα μαζί τους. Όλη η πόλη μου εξάλλου συντρίμμια της κατοχής είναι…

  5. 20 Ιουλίου, 2010 6:15 μμ

    Silent τα… είδα όλα (τα δικά σου)! κι εγώ χτες δεν άφηνα ίχνη απ’ τη βιασύνη 😦

    σήμερα να στα πω λίγο συνοπτικά, (περίπου τα ίδια με τα «από κει») : έχεις πέσει φυσικά απολύτως μέσα, σε σχέση με τη στάση τών λεβέντηδων κρητικών (αλλά τα ίδια λίγο-πολύ θα γινόντουσαν (και γινόντουσαν και γίνονται) παντού) όταν αυτοί οι λεβέντες βρίσκονται μπροστά σε μια γυναίκα, ερωτική ελεύθερη και που δεν κρύβεται, όπως η τότε μαντάμ ορτάνς… που ήταν και πραγματικό πρόσωπο νομίζω…

    φιλιά (και καλή συνέχεια στις διακοπές σου 😎 )

    psi-a : τα νεκροταφεία (προσωπικά μού φαινόταν πάντα ότι) έχουν δροσιά – έως ψύχρα 🙄 (ως προς το πρακτικό τού πράγματος απαντάω δλδ 😀 )

    • 20 Ιουλίου, 2010 8:49 μμ

      χάρη, δεν έχεις άδικο (για τη δροσιά των νεκροταφείων), αν και ποτέ δεν εννοούμε το νεκροταφείο όταν λέμε τη δροσιά του να ‘χεις 🙂

  6. 21 Ιουλίου, 2010 8:30 μμ

    Και μετά με λέτε εμένα διεστραμένο εσείς οι δύο. Τς τς τς!!!

    • 22 Ιουλίου, 2010 7:24 μμ

      τι εννοείς δηλαδή;
      👿
      μάς πήγες και μάς έφερες στα νεκροταφεία τής μισής ευρώπης, και μάς λες και διεστραμμένους που προσπαθούμε να σε καταλάβουμε; (και να σε δικαιολογήσουμε; )
      τσ τσ τσκ
      😀

      • 24 Ιουλίου, 2010 12:51 μμ

        Χάρη μου συγγνώμη για την καθυστέρηση, αλλά λείπω εις τας κρητικάς εξοχάς, μακρυά από (την επιθυμία για) τον πολιτισμό 🙂

        Ε, όχι και στα μισά νεκροταφεία της Ευρώπης, χωρίς το Pier Lachese στο Παρίσι δεν έχετε δει τίποτα! (δυστυχώς η επίσκεψη έγινε προ ψηφιακής εποχής…)

        Δεσμεύομαι όμως για το άμεσο μέλλον
        🙂 🙂 🙂

  7. 25 Ιουλίου, 2010 4:49 μμ

    περιμένουμε! 🙂 και το ξέρουμε για τις εξοχές, μην απολογείσαι (τυχερέ 😎 )

  8. 28 Ιουλίου, 2010 11:20 πμ

    Πολύ ενδιαφέρουσα η ιστορία με το Γερμανό στρατιώτη. Πολύ ενδιαφέρουσα η περιηγητική διάθεση. Εξαιρετική η σκέψη για τα νεκροταφεία. Καταπληκτικές οι φωτογραφίες (μία-μία)
    χιχιχι… όχι σαν κάποιες…. που βγάζουν θολές και υποφωτισμένες φωτογραφίες από τις Ολλανδίες… σσσσσ

    • 29 Ιουλίου, 2010 4:43 μμ

      Γιώργο σε ευχαριστώ πολύ! Άργησε να σε εγκρίνει το σύστημα γιατί το αφεντικό έλειπε (ήρθε λίγο και ξαναφευγει). Υπενθυμίζω ότι η βελγα πήγε σε κοτζαμ Ολλανδία και δεν μας έδειξε καν μια αγελαδιτσα! Έτσι, για να βλέπουμε το ποιόν μερικών μερικών. Α! Σου έχω και μια έκπληξη σε σχέση με την ανάρτηση σου για τον Καρυωτάκη (που δεν πρόλαβα να σου αφήσω κάποιες σκέψεις…) αλλά όλα αυτά μετά την επιστροφή 🙂

      • 29 Ιουλίου, 2010 10:35 μμ

        συκοφάντες, λασπολόγοι, κίτρινοι τύποι!!!

  9. 30 Ιουλίου, 2010 5:50 πμ

    @krot σε προκαλω να μας δείξεις έστω και μια ολλανδική αγελαδιτσα κι εγώ θα πάρω πίσω τα υπονοούμενα και θα σιωπησω για πάντα! 🙂

  10. 30 Ιουλίου, 2010 4:27 μμ

    Καλησπέρα από τη μέση του καλοκαιριού!
    Τα νεκροταφεία με συγκινούν πάντα γιατί αποτελούν ένα σαφές δείγμα της αντίληψης των ζωντανών, είναι δροσερά το καλοκαίρι και αστραφτερά το χειμώνα και τέλος -τα Ελληνικά τοιαύτα- γιατί μου αρέσουν τα κυπαρίσσια πούχουν το κορμί τους ίσια…
    Χανιώτης είσαι; καλά κατάλαβα; το παλιό τους λιμάνι είναι η πιο ωραία αστική περιοχή της Ελλάδας.
    🙂
    ήτο και το πρώτο της ζωής μου ταξίδιον… αλλά επανερχόμενη στα νεκροταφεία, μάλλον μου αρέσουν γιατί ενώ είναι σπίτια είναι και αφετηρίες, δηλ. αεροδρόμια!

  11. 3 Αυγούστου, 2010 3:12 μμ

    ενδιαφέρουσες αναρτήσεις!

  12. 6 Αυγούστου, 2010 1:07 μμ

    @μαρία έχεις πολύ δίκιο-ο πολιτισμός ενός λαού φαίνεται εν πολλοίς και από το πως αντιμετωπίζει τους νεκρούς-μακάρι να είχαν γίνει περισσότερες εθνογραφικες μελέτες για τα σύγχρονα νεκροταφεία…κακώς τα φοβούνται οι άνθρωποι, είναι σχεδόν το μοναδικό ασφαλές μέρος για σκέψη και εσωτερική διεργασία. Επίσης, μόλις επέστρεψα από μια μουσουλμανική χώρα κι έχω να πω ότι τα δικά τους νεκροταφεία είναι μέσα στη ζωή τους-δίπλα στους χώρους συναναστροφης και δίπλα στα σπίτια τους. Απίστευτο, έτσι; Τα Χανιά πάντως ήταν η αφετηρία των δικών μου ταξιδιών, πριν ένα εκατομμύριο χρόνια 🙂

  13. 6 Αυγούστου, 2010 1:09 μμ

    @kihli ευχαριστώ! Η μέθοδος λέγεται αποφυγή/αποστροφή της πραγματικότητας 🙂

Trackbacks

  1. The Barcelona Sessions II: Cementerio de Montjuic | Silentcrossing's Blog

Σχολιάστε