εργάτες στην χωματερή του τύπου…
Διαβάζοντας αυτό το εμετικό κείμενο από την Ελευθεροτυπία της Κυριακής, και δίνοντας χρόνια τώρα αγώνες για τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα, αισθάνθηκα την ανάγκη για μία απάντηση στον κύριο Απόστολο Διαμαντή, συντάκτη αυτής της αθλιότητας.
Ο δημοσιογράφος πέρασε αρκετές ώρες στο συγκεκριμένο ίδρυμα και περιγράφει τι αποκόμισε από τα γυρίσματα μίας σειράς. Αναρωτιέμαι αν του εξήγησε κανείς ότι δεν βρισκόταν σε ορφανοτροφείο, αλλά σε ίδρυμα παιδικής προστασίας. Δεν μπορεί να μην το κατάλαβε…Κι όμως, στο κείμενο η λέξη «ορφανός» (και τα παράγωγα της) αναφέρεται 12 φορές!
Έλα όμως που στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ορφανοτροφεία! Υπάρχουν κέντρα φιλοξενίας παιδιών που οι οικογένειες τους δεν μπορούν να τα φροντίσουν, τα παιδιά όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΡΦΑΝΑ! Ορφανοτροφεία υπήρχαν τον προηγούμενο αιώνα και δημιουργήθηκαν για να στεγάσουν τα παιδιά που έχασαν τους γονείς τους στον πόλεμο. Ένας σοβαρός δημοσιογράφος που κάνει σοβαρό ρεπορτάζ δεν μπορεί να μην το γνωρίζει. Βέβαια η ορφάνια ήταν πάντα το αλατοπίπερο της κιτρινίλας…Το έχουμε ξαναδεί το έργο στην Εσπρέσο, να υποθέσω ότι και η Ελευθεροτυπία οδεύει προς τα ‘κει λόγω κρίσης στον τύπο;
Στον κόσμο του κυρίου Διαμαντή, τα παιδιά που μένουν σε ιδρύματα έχουν τύχη βουνό. Και ο ίδιος θα ήθελε να είναι ορφανός (κατά τα λεγόμενα του) αν είναι να μένει στο συγκεκριμένο ίδρυμα που επισκέφτηκε. Όντως, τα παιδιά αυτά έχουν τύχη βουνό που στερούνται τις οικογένειες τους, που μεγαλώνουν έγκλειστα χωρίς τις ευκαιρίες που έχουν οι υπόλοιποι συνομίληκοι τους, που κουβαλούν καθημερινά ενοχές και θυμό και μοναξιά. Τουλάχιστον βλέπουν την ξανθιά πρωταγωνίστρια με κότσο και ξεχνούν τα προβλήματα τους…
Όποιος δημοσιογράφος αποφασίζει να γράψει για τα παιδιά που ζουν σε ιδρύματα θα πρέπει πρώτα από όλα να γνωρίζει ότι τα παιδιά αυτά δίνουν καθημερινές μάχες για την αξιοπρέπεια τους και το σεβασμό από τους άλλους, μάχες ενάντια στην ειρωνία και τη φιλανθρωπία που πρεσβέυει το σύστημα του κάθε κυρίου Διαμαντή. Και αφού ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος φαίνεται να αγαπάει πολύ τα κλισέ, ας πω και ότι τα παιδιά αυτά μια ζωή αγωνίζονται για να μην έχει κανένας αλήτης ρουφιάνος δημοσιογράφος το δικαίωμα να τους αποκαλεί φουκαριάρηδες.
Και κάτι ακόμα. Για να μπει οποιοσδήποτε σε χώρους φιλοξενίας παιδιών (πόσο μάλιστα κάποιος δημοσιογράφος που κάνει ρεπορτάζ) χρειάζεται ειδική άδεια από τη διεύθυνση. Διαφορετικά έχει υποπέσει σε πολλαπλές παραβιάσες, ανάμεσα στις οποίες και η παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Οι κρυφο-δημοσιογράφοι (όπως και οι κρυφο-μπάτσοι) κάποια στιγμή θα πρέπει να αποκαλύπτονται και να τίθενται στο περιθώριο από όλους εμάς.
Υ.Γ. Το όλο κείμενο διαπνέεται από μία βαριά ειρωνία-απέναντι σε ποιούς άραγε; Τα παιδιά που μένουν στο συγκεκριμένο ίδρυμα δε γέλασαν καθόλου με την αθλιότητα που -δυστυχώς- διάβασαν…
Silentcrossing's Blog 
Υβριστικά μηνύματα προς τρίτους δεν δημοσιεύονται εδώ. Τώρα σας έπιασε όλους ο πόνος για τον κλάδο; Υπάρχει και η έννοια της «περιφρούρησης», την νωρίζετε πολύ καλά είμαι σίγουρος…
Για τον συγκεκριμένο συντάκτη έχει γράψει δύο ενδιαφέροντα σχόλια ο Γιάννης Χάρης εδώ κι εδώ…
Γενικότερα, στην αρθρογραφία του έχει ένα trendy ειρωνικό στυλάκι με το οποίο όμως συχνά διατυπώνει αντιδραστικές κοινοτοπίες με ύφος ειδήμονα, οπότε όταν γράφεις ότι «ένας σοβαρός δημοσιογράφος που κάνει σοβαρό ρεπορτάζ δεν μπορεί να μην το γνωρίζει», νομίζω ότι εντοπίζεις τη ρίζα του προβλήματος.
Από σήμερα αναλαμβάνεις το υποργείο ενημέρωσης του μπλογκ! Ξέρεις τα πάντα! Ευχαριστώ για τις πληροφορίες, ήταν πολύ χρήσιμες…
Προσωπικά δεν τον γνώριζα, έχω όμως συνεργαστεί με κάποια συνονόματη του δημοσιογράφο που δουλεύει χρόνια στο ακτιβιστικό ρεπορτάζ της ίδιας εφημερίδας. Το μυαλό μου πηγαίνει σε διάφορα ψυχαναλυτικά άλυτα κόμπλεξ…Επειδή όμως δεν μπορούμε να παίζουμε με τα πάντα, την οριστική απάντηση θα την πάρει ο κύριος αυτός, όχι βέβαια μέσα από μπλογκς και όχι από μένα. Εν καιρώ…
Υ.Γ. όσο για το τρέντη της υπόθεσης (μάι ας), προσωπικά αν ήμουν ο Κοσμάς Βίδος θα του έκανα μήνυση 🙂
Ναι, ξέρω «τα πάντα όλα» που λέει κι ο Αλέφαντος… μην υπερβάλλεις!
Να υποθέσω ότι θα σταλεί επιστολή διαμαρτυρίας προς την εφημερίδα ή αναφέρεσαι και σε νομικές οδους;
Από όσο γνωρίζω έχει σταλεί ήδη επιστολή. Τώρα αν ο Βίδος θέλει να κάνει μήνυση δεν ξέρω λολ
Όποιος θέλει ας ρίξει μία ματιά κι εδώ…εκπομπή στο Τρίτο Πρόγραμμα ο κύριος αυτός…μάλιστα!
http://yannisharis.blogspot.com/2009/02/blog-post_9779.html
Για δείτε και αυτό:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=29.07.2007,id=37926504,52764648
παλιό αλλά ενδεικτικό!
@kokalina ευχαριστώ για την πληροφορία. Σεσημασμένος λοιπόν ο τύπος. Αυτό με το Τρίτο Πρόγραμμα πάντως μου έχει κάτσει..
As ta pei kapoios, eleos pia m autous tous alites
@akiron αν κρίνω από ποικίλες αντιδράσεις για το συγκεκριμένο ποστ μάλλον το «έλεος μ αυτούς τους αλήτες» το μοιραζόμαστε πολλοί εδώ μέσα. Καλή σου μέρα
Καλημέρα silentcrossing (πολύ καθυστερημένα) χαίρομαι για την γνωριμία, σε βρήκα εσχάτως (καινούργια γαρ στα ιντερνετικά) περπατώντας στο blog τού Γιάννη Χάρη (με τον οποίον, να το πω κι αυτό, η «διαγώνια» συνωνυμία είναι τελείως τυχαία): Πρώτον λοιπόν, να εκφράσω αυτή τη χαρά που σε βρήκα. Και δεύτερον να ενώσω παρομοίως φωνή απέχθειας (και διαμαρτυρίας) προς το (δημοσιογραφικόν αλλά και (αλοίμονό μας) «ιστοριογραφικόν») ποιόν τού κυρίου Διαμαντή (και παρομοίως – παρεμπιπτόντως – και προς το ποιόν τού τρίτου προγράμματος όπως κατάντησε υπό τήν καθοδήγηση τού συνθέτη και διευθυντή του) – μ’ έχουν κάνει να μην ακούω πια τρίτο, που κάποτε έπαιζε ανελλιπώς μέσα στο σπίτι όση ώρα δούλευα: αναγκάστηκα έτσι πολλές φορές ν’ ακούσω τίς κρυφο- ή και φανερο-θρησκευόμενες αναλύσεις τού παραπάνω κυρίου για θέματα ιστορικά, που θα ‘πρεπε (ειδικά σ’ ένα σοβαρό ας πούμε πρόγραμμα) να έχουν ανατεθεί σε κάποιους άλλους, ειδικότερους τελοσπάντων. Όποιος τόν έχει ακούσει, θα μέ καταλαβαίνει φαντάζομαι. (Για να μην πω για το αηθέστατο, να προβάλλεται η μουσική τού διευθυντή σε ένα πρόγραμμα το οποίο ο διευθυντής διευθύνει… (και το οποίο πρόγραμμα δεν είναι φτιαγμένο για τέτοιου είδους μουσικές, ας το πούμε κι αυτό.) Αλλά το να μιλάς για τέτοιες «ευαισθησίες» στην ελλάδα τού καθαγιασμού κάθε βολέματος σε μετατρέπει μάλλον σε ούφο, το ξέρω…)
Γι’ αυτό είναι καλό να γνωριζόμαστε. Και πάλι σ’ ευχαριστώ για το μπλογκ σου, θα συνεχίσω να σε διαβάζω.
@χάρη χαίρομαι κι εγώ για τη γνωριμία! Η «σελίδα» σου είναι πολύ ενδιαφέρουσα και αισθητικά άψογη. Τον κύριο αυτό δεν τον ήξερα και ούτε θα ξαναασχοληθώ. Μου κάνει εντύπωση η αντίδραση τόσων πολλών αναγνωστών, εδώ και σε e-mails που λαμβάνω και θλίβομαι βαθιά που στην Ελλάδα αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο δεν απομονώνονται αλλά ανταμοίβονται ποικιλοτρόπως για τις «υπηρεσίες» που προσφέρουν. Ναι, είναι καλό να γνωριζόμαστε γιατί τελικά είμαστε πιο πολλοί όλοι εμείς που αηδιάζουμε και θέλουμε την αλλαγή. Νομίζω ότι το απόσπασμα του γεράσιμου Λυκιαρδόπουλου που παραθέτεις στη σελίδα σου ταιριάζει απόλυτα με την παραπάνω ανάρτηση:
Σκουπίδια σε χρυσόχαρτο. Φωτογενείς βρομόμυγες στο μεταμοντέρνο φαγοπότι. Κνιτογιάπηδες και νεορήτορες τής αρπαχτής «επανάστασης», πίθηκοι τής «απομυθοποίησης» και τής «ανατροπής» – μόνο τόν εαυτό τους ανατρέπουν κάνοντας κωλοτούμπες μπροστά στο Αφεντικό τους: Παρωδοί παρωδών, τζουτζέδες τού Μεγάλου Κοινού, δεν καταλαβαίνουν τί σόι ψώνιο είναι να μιλάει κανείς ιδίοις αναλώμασι – να πληρώνει γι’ αυτά που γράφει. Αυτό τό λένε «μιζέρια», ενώ τή δική τους μιζέρια τή λένε «επιτυχία».
Σ’ ευχαριστώ πολύ-πολύ.
εγώ ευχαριστώ για την «επίσκεψη»!
Παιδια πολυ χαιρομαι που μπηκα στην παρεα σας,επειτα απο την συμμετοχη σας κ την απαντηση σας στη..σελιδα το λενε;ΣΥ.ΣΥ.& ΦΙ.ΚΡΑ.ΕΛ.Ενα συντομο ιστορικο μου,αφου σας ευχαριστησω για τη συμπαρασταση σας:ΔΕΝ εχω ιδεα απο υπολογιστες!Αλλ απ οταν,καπως συνηλθα,απο την ΑΔΙΚΗ φυλακιση του συντροφου μου κ ηθελα να μαθαινω διαφορα για νομοθεσιες,δικηγορους,πολιτικους(μιας κ η καταδικη τους προεκυψε απο ατομα ενος κ συγκεκριμμενου πολιτικου χωρου,για τον οποιον ειμαι περηφανη που ουδεποτε ενεδωσα) κ ηταν αδυνατον να τρεχω ολημερις για ολ αυτα,αποφασισα να παρω εναν υπολογιστη κ αφου μου εδειξε η κορη μου πως ανοιγει,πως ψαχνω κ πως κλεινει,εφτασα σε οτι ,αρχικα,ηθελα.Μεχει πολυ βοηθησει κ χαιρομαι να νοιωθω πως υπαρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ με ευαισθησιες.Βλεπω πως γνωριζετε απο δημοσιογραφους κ θαθελα ΟΤΙ ξερετε για τον στρατη μπαλασκα που κατα διαστηματα αρθρογραφει στην ελευθεροτυπια.Επισης ποια η γνωμη σας για την δημοσιοποιηση μιας δικαστικης αδικιας,με μια ανοιχτη επιστολη.σας ευχαριστω
@πεπίνα καλωσήρθατε κι εσείς στο μπλογκ μου. Θεωρούμε υποχρέωση μας να συμβάλλουμε με οποιοδήποτε τρόπο μπορούμε ενάντια στην αδικία και την καταπάτηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων που εξελίσσονται σε καθημερινές πρακτικές στη χώρα μας. Γι’ αυτό και θεώρησα αναγκαία καταρχάς τη δημοσιοποίηση και στη συνέχεια την υποστήριξη της προσπάθειας του κυρίου Κωνσταντινέα και του συλλόγου που αγωνίζεται να δημιουργήσει. Το δημοσιογράφο που αναφέρετε δεν τον γνωρίζω, μία βόλτα όμως στο διαδίκτυο όμως ήταν διαφωτιστική. Την επιστολή σας ευχαρίστως θα τη δημοσίευα, θεωρώ ωστόσο ότι εύκολα μπορεί να βρει κάποιος βήμα σε διάφορα μέσα.