Οι Χανιώτες ΙΙ
6 Ιανουαρίου, 2012
26 Σχόλια
leave one →
stories from the city, stories from the sea
the instagram sessions
the 8/tracks sessions
προσφατα σχολια
stokegeo στη Πάμε όμορφε μου Τσαλαπετεινός στη The Nisyros Sessions III Eleni Tsoukali στη Ο φόβος στα χρόνια της Σ.… Μαρίνα Μυλωνά στη Εn el Camino Portugués I 
Una poesia – A… στη ένα ποίημα Piccole lezioni di i… στη Μικρά μαθήματα ιδεολογικής… silentcrossing στη The Auschwitz-Birkenau Session… Τσαλαπετεινός στη The Auschwitz-Birkenau Session… Elsa στη The Aachen Sessions The Mauthausen Sessi… στη Νέα Ομιλία 
Silentcrossing's Blog 
ένα κι ένα τα γλυκομούσουδα!!
‘Έχω κι εγώ μια ξανθιά στον κήπο (σαν την τέταρτη από το τέλος) και της κατεβάζω κάθε τόσο φαγητό.
Άσε που ο πρώην Πεταλούδας κάθεται και την γλυκοκοιτάζει από την βεράντα!
ωραίες φωτός… ειδικά η τσαντίλα (4η από τέλος) όλα τα λεφτά! (καθώς και τα σχεδόν χιτλερικά γατιά πίσω από τα κάγκελα που σχεδιάζουν να κατακτήσουν τον κόσμο…)
καλημέρες!
Δεν ξέρω τι (ποιον) να πρωτοδιαλέξω …
τον ασχημούλη της 2 … ή μάλλον
τον «απόλαυση» της 5 …ή
τους Συλβέστρους της 12 … ή …
το κακιασμένο της 17 …
… Άστο καλύτερα …
————————————–
Σου έχω πει πως στα Χανιά , πριν λίγα χρόνια , άφησα ένα κομμάτι της καρδιάς μου να τριγυρνάει αδέσποτο ?… Ε , μάλλον το βρήκαν και το σέρνουν με τις παρέες τους , οι … «Χανιώτες» σου …
Βρίσκομαι σε μετάβαση ανάμεσα στον παλιό και το νέο υπολογιστή και μέσα σε κουτιά από σκληρούς δίσκους και cd που δεν οργανώνονται με τίποτα (μα τι ακατάστατος που είμαι!) βρήκα κάποιες παλιές φωτογραφίες που σκέφτηκα να μην πάνε χαμένες 🙂 Επίσης τον τελευταίο καιρό είμαι καθημερινά μάρτυρας του μεγαλύτερου λαβ στόρυ που υπήρξε ποτέ και προσπαθώ να συγκεντρώσω στοιχεία-τούδε και στο εξής όποιος ξαναπεί ότι τα ζώα δεν ερωτεύονται θα τρώει μπαστουνιά στο κεφάλι!
@Enfant αυτές οι ξανθιές και όμορφες είναι επικίνδυνες, να τον προσέχεις τον Πεταλούδα που είναι ευαίσθητο γάτος 😉
@Νέστορα καλημέρα, καλή χρονιά! Χιτλερικά τα γατιά; Χμ, δεν έχεις και άδικο, έχουν κάτι δυσοίωνο, σίγουρα δεν θες να τα βάλεις μαζί τους!
@silia τώρα που βρήκες ξανά το κομμάτι σου σε περιμένουμε να έρθεις να το μαζέψεις! Ο ασχημούλης της 2 στην πραγματικότητα είναι πολύ ομορφούλης αλλά τον αδικεί ο φακός. Τον βρήκα σε ένα βουνό σε μεγάλο υψόμετρο, ευτυχώς με οικογένεια και χωρίς αλυσίδα, σπάνιο για την ελληνική επαρχία..Ο “απόλαυση” της 5 τριγυρνάει στο λιμάνι κι επειδή είναι και γλυκούλης όλο και τσιμπάει κανένα ψαράκι από τους αθώους τουρίστες 😉 Το κακιασμένο της 17 καλά το λες κακιασμένο. Είναι ο καινούργιος ένοικος του κήπου μου και εκμεταλλεύεται τη φυσική καλοσύνη και ευγένεια του σκύλου μου για να του τρώει το φαϊ 🙂
ναι, οι ξανθιές είναι όμορφες και επικίνδυνες, και ο δικός μου είναι πολύ επιρρεπής, αφού διατηρεί και την σωματική του ακεραιότητα!
http://imgur.com/kvMp1
Χα! Κι ο δικός μου μια μικρή ξανθιά έχει βάλει στο μάτι!
Κάθε βράδυ πάμε και περιμένουμε έξω από το σπίτι της να κατέβει και μετά στεκόμαστε λυπημένοι στη γωνιά γιατί δεν μας ρίχνει ούτε ένα βλέμμα..
Είδες λοιπόν τι τραβάμε εμείς τα αρσενικά;
θα σού’λεγα τώρα τι τραβάτε σείς τ’αρσενικά, αλλά δε μου το επιτρέπει η ευγενική μου ανατροφή. 👿
μπα, όποτε σε συμφέρει τη θυμάσαι εσύ την ευγενική σου ανατροφή;
ας μη μιλήσω καλύτερα! #ξέρεις_εσύ
Μίλησε κανείς για γάτες;
http://www.twainquotes.com/Cats.html
Ο πιο γλύκας είναι ο σκυλούκος της τελευταίας φωτο 🙂
Γεια σου marulaki!
Εμείς εδώ συμπαθούμε βέβαια τις γάτες αλλά αγαπάμε με πάθος τους σκύλους. Ετοιμάζω ωστόσο κάτι και αν αγαπάς τις γάτες θα χρειαστώ τη βοήθεια σου 😉
Πέρνα μια βόλτα κι από ‘δω, θα σου αρέσει..
@ρενάτα ο σκυλούκος της τελευταίας φωτογραφίας ονομάζεται Ηρακλής 🙂
Πιο ταιριαστό όνομα δεν θα μπορούσαν να βρουν οι γονείς του!
Kουκλιά οι Χανιώτες! Ελπίζω να παρακολουθούμε δεύτερο μέρος τριλογίας και στη συνέχεια να δούμε και μερικά πρίκουελς 😉
Μωρέ silent πάντα ήθελα να ήμουν σκύλος ( ίσως να είμαι και λίγο, κάτι το κινέζικο ωροσκόπιο, κάτι που όταν γυρίζω την πλάτη ακούω τους μέτριους να φρουμάζουν »bitch!») , με εσένα όμως, έχω βρει και τον William Wegman μου.
E μωρε τα κοπέλια!!!!
Άσχετο αλλα μια και δε θέλω να επαναλάμβανω κάθε φορα ότι είμαι φιλόζωος, θυμήθηκα ότι έχω να πατήσω στα Χανιά απο πιτσιρίκι κάπου 30 χρόνια και τα θυμάμαι ελάχιστα.
Μου βαλες άλλον έναν προορισμό.Ευχαριστώ και καλημέρα
Και ερωτώ: ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΗΤΟΣ ΣΗΦΗΣ?????????? Το κοινό του τον αναζητεί! Καλη χρονιά σάιλεντ 🙂 Αυτές τις γάτες καλά κάνω και τις θυμάμαι; από τοοοοοτε είναι ή στην κατασκευασμένη μνήμη μου έχουν πλέον εισχωρήσει και μη δίποδα ζώα;
Γάτες εννοώ αυτές με τις μαύρες μύτες!
@nefosis κουκλιά είναι όλα τα ζωάκια! Όχι μόνο τριλογία να περιμένετε αλλά ολόκληρη χαρτογράφηση της ελληνικής πανίδας, υπάρχει μπόλικο στοκ 😉
@LouSalome αλήθεια θέλεις να γίνω ο William Wegman σου; Μα γυναίκες σαν εσένα δεν εξημερώνονται ποτέ!
@moody εμένα δεν μου αρέσει η λέξη φιλόζωος γιατί έχει στιγματιστεί αρνητικά. Υπάρχουν και άνθρωποι που δεν αγαπούν τα ζώα; Και τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Τους φοβάμαι! (στα Χανιά φυσικά και σε περιμένει ένα ζεστό κατάλυμα και πολλά λίτρα ρακή…)
@Χαρά καταρχάς καλή χρονιά και πολλές διαδικτυακές αγκαλιές, αφού από κοντά δεν τα καταφέραμε 😦 Η απάντηση στην ερώτηση σου θα σε στεναχωρήσει (ήθελα να στο πω καιρό τώρα αλλά δεν έβρισκα τον τρόπο): βασικά ο Σήφης πέθανε τον Οκτώβριο 😦 Για την ακρίβεια τον πάτησε ένα λεωφορείο-είχα λυπηθεί πολύ τότε αλλά μέσα μου σκεφτόμουν τις απειλές προς τον μικρό αυτιάγγουρα κι έλεγα ότι φυσικά μόνο ηρωικός θάνατος του άξιζε αυτουνού. Δες κι εδώ.
:`-( :`-( :`-( Κλαψ….. Δεν είναι αρκετά ηρωικός θάνατος αλλά ήταν μια πολύ ηρωική ζωή και δάκρια δεν του ταιριάζουν. Αν ήξερα σκυλίσια θα τραγούδαγα κάτι τέτοιο
Εγώ θα τον θυμάμαι πάντα να προβάλει στο σοκάκι και να τρίζουν οι πλάκες (κι οι καρδιές μας απ’ το φόβο επίσης…)
να υποθεσω οτι το γατι με τις σηκωμενες τριχες και το βλεμμα του σατανα μολις εχει προσεξει τα αυτια του σκυλου σου; 😛
@Χαρά να ξέρεις ότι όλες οι φήμες για το Σήφη ήταν μια φριχτή προπαγάνδα. Ούτε σίδερα μασούσε ο καημενούλης ούτε καν μπορούσε να σύρει τα πόδια του από το πάχος! Και ο αυτιάγγουρας καθόλου δεν κινδύνεψε εκείνο το βράδυ, ήταν μία στιγμή πανικού από τα ρακόμελα 🙂 Τώρα πως τον πάτησε λεωφορείο έτσι δυσκίνητος που ήταν…μεγάλο μυστήριο 😦
(α, ναι και τα γατιά με τις μύτες είναι από τότε…με κλασική χρονοκαθυστέρηση!)
@μούργο καταλαβαίνεις βέβαια πως με αυτή σου τη δήλωση-χτύπημα κάτω από τη μέση έδωσες τέρμα σε κάθε προσπάθεια συμφιλίωσης μαζί σου…κι αν θες να ξέρεις το γατί είναι τρομοκρατημένο γιατί μόλις είχε ακούσει τη φράση «τι θα έλεγες να προσκαλέσουμε το μούργο σπίτι μας για διακοπές;»
χοχο, σαιλεντ αν ερθω σπιτι σου η συγκεκριμμενη γατα θα γινει ενα ωραιοτατο πορτατιφ [ο αυτιαγγουρας θα τη γδερνει και εγω θα της βαζω τα καλωδια για να φωτιζει απαλα τη νυχτα]
λεω να της βαλω και ντιμερ [να γινει πιο ατμοσφαιρικη] 😆
δεν θα σχολιάσω περαιτέρω-ελπίζω οι αναγνώστες να κατάλαβαν επιτέλους με τι άνθρωπο έχουν να κάνουν και να δράσουν αναλόγως…να σε ευχαριστήσω μόνο που αποκάλυψες επιτέλους το σκληρό σου πρόσωπο κάτω από το αγγελικό προσωπείο της λάσπης…
Ποιο αγγελικό προσωπείο; Μόνο εσύ το έβλεπες αυτό, ο καλός. 😛
Μούργο, ψόφα!!
ελεος, το ντιμερ που σκεφτηκα σας φανηκε σκληρο;
ενταξει δεν θα βαλω [ουτε οικολογικη λαμπα θα βαλω, την πιο ενεργοβορα θα βρω, αμαν με σκασατε, μια καλοπροαιρετη ιδεα ειχα και εγω και εισπρατω προτροπες τυπου ψοφα απο τη σκατοψυχη]
[πως εχει γινει ετσι η κοινωνια μας. ζουγκλα γιναμε λεμεεε]