Αισώπου μύθοι
Ο λύκος και ο σκύλος
Ο λύκος κακομοίρης και πεινασμένος περπατάει μέσα στο δάσος ώσπου ξαφνικά βλέπει μια καλύβα με ένα καλοθρεμένο, λαμπερό και χορτασμένο σκύλο και πιάνουν κουβέντα. Ο σκύλος του λέει ότι έχει πάντα φαγητό και καλοπερνάει και αν θέλει μπορεί να μείνει και αυτός μαζί του για να μην πεινάει. Στην αρχή ο λύκος το σκέφτηκε και χάρηκε με την προοπτική. Έπειτα από λίγο όμως είδε στο λαιμό του σκύλου ένα σημάδι. Τον ρώτησε τι είναι και ο σκύλος απάντησε ότι είναι από το λουρί που τον δένουν. Και ο λύκος χάθηκε ξανά μέσα στο δάσος.
Συμμαχία λύκων και σκυλιών
Οι λύκοι κάποτε είπαν στα σκυλιά:
-Τι λόγο έχουμε να μαλώνουμε αδιάκοπα; Μοιάζουμε τόσο, που μπορούμε θαυμάσια να μονιάσουμε πια σαν αδέρφια. Στο μόνο που διαφέρουμε, είναι στη γνώμη. Σ’ εμάς αρέσει η ελεύθερη ζωή, ενώ εσείς είστε δούλοι των ανθρώπων. Κάθεστε να σας δέρνουν και να σας δένουν με το λουρί και σεις τους φυλάτε τα πρόβατα και τους γλείφετε τα χέρια. Ύστερα αυτοί, για το ευχαριστώ, σας πετούν τα κόκαλα που δεν μπορούνε να φάνε οι ίδιοι. Αν, λοιπόν, θελήσετε ν’ αλλάξετε γνώμη, παραδώστε μας τα κοπάδια. Θα τα ‘χουμε συντροφικά και θα τρώμε ώσπου να χορτάσουμε.
Οι σκύλοι παραδέχτηκαν πως όλ’ αυτά ήταν πολύ σωστά. Παράδωκαν λοιπόν τη στάνη στους λύκους, και περίμεναν. Οι λύκοι όμως, όταν βρέθηκαν στη στάνη, πρώτα τα σκυλιά σκότωσαν, για να τρώνε τα πρόβατα ανεμπόδιστοι.
Silentcrossing's Blog 
Καίριος και επίκαιρος!
Συμβολικότατοι οι μύθοι, πέρα από διδακτικοί! Επίσης εξαιρετικά επίκαιροι!
Αυτό ήταν το πολιτικό σχόλιο της εβδομάδας!
η ζωή είναι πρώτα ανία κι ύστερα φόβος , έλεγε σε ένα ποίημα ο Λάρκιν…
αν λοιπόν γνωρίσαμε την ανία, μήπως ήρθε και η ώρα να φοβηθούμε Silent;
κι αναρωτιέμαι εκτός από λήμμα στα λεξικά, η εμπιστοσύνη πώς αλλιώς υφίσταται;
καλησπέρα
«Αν πάρεις δέκα σκυλιά και πας και τ’ αφήσεις σ’ έναν αγριότοπο, σε μια ερημιά απ’ όπου δεν περνάει ψυχή ζώσα, τα σκυλιά αυτά μέσα σε λίγες εβδομάδες θα ξαναγίνουν λύκοι…» Ζατέλη Ζυράννα
Και με το φως του λύκου επανέρχονται
Ο Σεφέρης πάλι στο »άντρας» μιλά για ένα ζευγάρι που είχε προ καιρού ξεφύγει από τη μοίρα των λύκων και των προβάτων.
Εμένα μου’ρθε στο μυαλό και ο μύθος της αλεπούς και του κορακιού.Καλημέρα Silent
@LouSalome Για τον Σεφέρη βρήκα μόνο μία άλλη αναφορά σε λύκους και πρόβατα (που μάλλον με σόκαρε κάπως) στο Μέρες Δ: «…και η Ευρώπη έγινε ένα μαντρί από λύκους που ασελγούσαν και πρόβατα πανικόβλητα. Η μόνη εξαίρεση ο ελληνικός λαός: ο λαός μόνος του, αμόλευτος, και τόσο ξεχωριστός από τους άρχοντές του, όποιοι κι αν ήταν στην κυβέρνηση ή στα σπίτια τους».
@Moody μεταφέρω εδώ:
Η αλεπού και το κοράκι
Μια φορά κι έναν καιρό σε ένα δάσος ζούσε μια παμπόνηρη αλεπού, η κυρά Μαριώ, με τα δυο παιδιά της. Μια μέρα αφού τελείωσε τις δουλειές της, ετοιμάστηκε και αποχαιρέτησε τα παιδιά της για να πάει στο παζάρι να ψωνίσει. Καθώς περπατούσε θυμήθηκε ότι λεφτά δεν είχε στην τσάντα της για να ψωνίσει και άρχισε να συλλογίζεται τι να κάνει. Ξαφνικά, βλέπει στο δέντρο ένα μαύρο κοράκι με ένα κομμάτι νόστιμο τυρί στο στόμα, που το έκλεψε από το μπακάλη στο παζάρι. Σκέφτηκε, ξανασκέφτηκε πώς να βρει τρόπο για να του το πάρει. Τον πλησιάζει λοιπόν και του λέει: «Κόρακα φίλε μου, καλημέρα! Τι υπέροχη φωνή που έχεις! Σε άκουσα μια μέρα που κελαηδούσες και ήσουν καλύτερο και από αηδόνι! Σε παρακαλώ κελάηδησέ μου λίγο να σε ακούσω και πάλι!»
Ο κόρακας, που την πίστεψε, φούσκωσε από περηφάνια και άρχισε να κράζει. «Κρα, κρα, κρα!». Μεμιάς του πέφτει το τυρί και η πονηρή αλεπού τρέχει και το αρπάζει χαρούμενη. Τότε το καημένο το κοράκι κατάλαβε ότι η αλεπού το κοροϊδευε και κάθισε κάτω από το δέντρο κλαίγοντας που έχασε τη λιχουδιά του.
Καλημέρα, καλή βδομάδα, καλή δύναμη σε όλους!!
Άσχετο αλλά το συγκρότημα που είχα στις αρχές των ’80s είχε το όνομα Μπέστε Σκύλοι Αλέστε!
(δεν ξέρω γιατί το έγραψα τώρα αυτό αλλά 30 χρόνια μετά μου φαίνεται σαν το ποστ σου. Πολιτικό σχόλιο.)
Δε μένει παρά να μας παρουσιάσεις δείγματα της δουλειάς σου κι εμείς θα σε υποστηρίξουμε θερμά, ειδικά αν επιρροή των Σκύλων είναι οι Television Personalities 😉
Διδακτικοί και επίκαιροι οι μύθοι.
Επίσης, καταλαβαίνουμε ότι από τότε τα σκυλιά ήταν λίγο χαϊβάνια :p (λέει η ιδιοκτήτρια γάτας)
Καλημέρα!
@fieryfairy αυτή η δήλωση κάτω από άλλες συνθήκες θα ξεκινούσε ιερό πόλεμο, αλλά: α) δεν γνωριζόμαστε αρκετά καλά για να τον κηρύξω, και β) μάλλον έχεις ένα κάποιο δίκιο. Καλημέρα!
Χαχαχαχα! Αστειεύομαι μωρέ, κι εμένα μ’αρέσουν τα σκυλιά πολύ.