27 Σχόλια
leave one →
stokegeo στη Πάμε όμορφε μου | |
Τσαλαπετεινός στη The Nisyros Sessions III | |
Eleni Tsoukali στη Ο φόβος στα χρόνια της Σ.… | |
Μαρίνα Μυλωνά στη Εn el Camino Portugués I | |
Una poesia – A… στη ένα ποίημα | |
Piccole lezioni di i… στη Μικρά μαθήματα ιδεολογικής… | |
silentcrossing στη The Auschwitz-Birkenau Session… | |
Τσαλαπετεινός στη The Auschwitz-Birkenau Session… | |
Elsa στη The Aachen Sessions | |
The Mauthausen Sessi… στη Νέα Ομιλία |
Να ζήσεις Αυτιάγγουρα, μεγαλώνοντας έγινες όντως όμορφος!
Silent, να του δώσεις λίγη μυζήθρα κι από μένα 😉
Εμένα ο ίδιος μου φαίνεται. Τα αυτιά του μεγάλωσαν κι άλλο ή μου φαίνεται;
(Να τον χαίρεσαι- να προσέχεις, κάπου άκουσα ότι τον κορτάρει ο ιντεφίξ)
Ο ιντεφίξ τον τάιζε ροδάκινα, αχλάδια, ζαμπονάκια, μπισκοτάκια και παγωτό! Λες να είχε κακό σκοπό;
Ε, όχι και ίδιος! Τα αυτιά παρέμειναν στο μέγεθός τους (αλλά όχι στον ύψος τους!), ο ίδιος μεγάλωσε και έτσι το σουλούπι ισορρόπησε!
Πώς μεγάλωσε!! Να τον χαίρεσαι, Silent 🙂
Εγώ στάθηκα στο βλέμμα του όταν κοιτάει εσένα. Αγάπη μόνο έχει 🙂
Άπαιχτος !
Να είναι πάντα υγιής και πάντα δίπλα σου .
—————————–
ΥΓ. Τουρτίτσα δεν βλέπω …
🙂
Να ζήσεις Αυτιαγγου και χρόνια πολλά/μεγάλος να γίνεις να έχεις μαλλιά/παντού να σκορπίζεις της γνώσης τα γαβ/και όλοι να λένε να σκύλος μ’αυτιάαααα! Κλαπ κλαπ κλαπ κλαπ!!!
Πολύχρονος, πολύχρονος! Να σε φυλάει πάντα απο τους κακούς περιπτεράδες 😉
Σας ευχαριστούμε για τις ευχές, είστε όλες και όλοι πολύ καλές/καλοί! Θα γιορτάσουμε τη μέρα στο πάρκο με τους φίλους του 🙂 οι φωτογραφίες δεν είναι όλες πρόσφατες γιατί πρόκειται περί ρετροσπεκτίβας-επίσης όταν το λάπτοπ έκανε μπουμ χάθηκε και ολόκληρο το άλμπουμ με τις φωτογραφίες του, όμως δε στεναχωριεμαι γιατί στο Ίντερνετ υπάρχει ολόκληρο φόρουμ αφιερωμένο στο παιδάκι μου με χιλιάδες φωτογραφίες, βίδεο και φανατικούς θαυμαστές (δεν σας το χω αναφέρει ποτέ γιατί θα με κοροιδευετε!).
Επίσης, το πρωί ήμουν σε ένα χωριό στο βουνό, κάπου 50χλμ μακρυά από την πόλη. Η φίλη μου που μένει εκεί με σύστησε σε μια θεία της που περνούσε τυχαία από το καφενείο κι εκείνη μου απάντησε α, μήπως είστε εκείνος ο νεαρός με τον τεράστιο άσπρο σκύλο που μένει εκεί και δουλεύει εκεί; Προσοερνώ την ουσία όσων έγραψα παραπάνω γιατί δεν μπορώ ακόμα να διαχειριστώ τη δημοσιότητα της επαρχίας και το γεγονός ότι ήδη μου έχουν βγάλει παρατσούκλι σε όλο το νομό σε σχέση με το σκύλο μου λες και ζούμε σε κανένα χωριουδάκι και ρωτώ: σας φαίνεται εσάς τεράστιος ο σκύλος μου; Αντε γιατί θα τρελαθούμε όλοι μου φαίνεται εδω γύρω…
Ε όχι και τεράστιος ο αυτιάγγουρας.Εκτός αν εννοούσε τα αυτιά του. 😆
Χαχαχα! Να σου πω όμως κάτι; Ο σκύλος δεν είναι άσπρος…
Ε όχι και μεγάλα τα αυτάκια του. Κοχυλάκια ζωγραφιστά είναι! ε; ε;
Να μεγαλώνετε όμορφα. Και οι δύο σας. 🙂
Ναι…, ζωγραφιστές πίνες (http://el.wiktionary.org/wiki/%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B1) τα αυτάκια του…
βρε βρε πως μεγαλωσε, κουκλος ειναι και μην ακους κανενα σαιλεντ, τα αυτακια του ουτε που φαινονται πλεον!
υ.γ.
αληθεια, τα δορυφορικα πιατα σχημα αυτιων που τα βρηκες σαιλεντ; και ποια η σκοπιμοτητα να τα κουβαλαει ο σκυλακος σου;
μηπως το παρακανεις λιγο με τις δορυφορικες σου συνδεσεις; 😛
ε όχι και κοχυλάκια, ένα στρέμμα το καθένα είναι!! χαχαχα!
αλλά ντάξει είναι πολύ όμορφος, κυρίως όμως έχει καλή ψυχή κα !)ι τεράστια αποθέματα τρυφερότητας. 🙂
Α, βλέπω κατέφθασαν και οι συκοφάντες, δεν έχασαν το χρόνο τους! Αγαπητοί αναγνώστες αγνοήστε παρακαλώ το μνημείο προβοκάτσιας με το ψευδώνυμο μουργος και εμπισρευτείτε μόνο τις κυρίες που έχουν δει το παιδάκι μου από κοντά και ξέρουν ότι τα αυτάκια του είναι μια τόση δα σταλιά! Επίσης να αγνοηθεί αυτός ο Κατσαμακης γιατί έχω βάσιμες υποψίες ότι είναι πράκτορας των Ρώσων. Για τους υπόλοιπους κρούω απλά τον κώδωνα της διαγραφής εάν επαναληφθούν οι ειρωνίες για το μικρό αδέσποτο…ευχαριστώ εκ των προτέρων για την κατανόηση!
Συκοφάντης πραγματικά. Τώρα που μεγάλωσε ισορρόπησε με το σύνολο. Σε πείραζα. 🙂
Θυμίζω πως εγώ τον έχω δει από κοντά. Συκοφάντης δεν είναι, την αλήθεια λέω: πρώτα στρίβουν τα αυτιά στις γωνίες και μετά ο υπόλοιπος!
Ελπίζω να είναι τριήμερος ο εορτασμός των γενεθλίων. Σε αντίθετη περίπτωση έχω φτάσει καθυστερημένος. Να τον χαίρεσαι!!
θα χάζευες τα μυρμήγκια πάλι Τσαλαπετεινέ….. άντε κάτσε… το κερασάκι τελείωσε.
Εμένα , που είμαι και κυρία και Κυρία και δεν έχω πει τίποτα μεμπτό για τα αυτάκια του , αλλά δεν είχα την τύχη να τον δω από κοντά , να με εμπιστευτούν ?
———————————————
Αλλά , τί τα θέλεις αγάπη μου … οι άνθρωποι είναι κακοί . Εδώ , τόλμησαν να να πουν για μένα , ότι έχω μεγάλα αυτιά , όταν είδαν αυτή την φωτογραφία :
Το καημένο το ορφανό-υιοθετημένο θα γλύτωνε ?
——————————————–
ΥΓ. Η αλήθεια είναι ότι η φωτο , είναι παλιά . Τώρα στην ωριμότητα μου (τέλος πάντων … δεν ξέρω πως να το γράψω αυτό) τα αυτιά μου λίγο … μεγάλωσαν .
φύλα τον να τον φιλάς!
Αγαπημένοι φίλοι στο σημείο αυτό δράττομαι της ευκαιρίας να σας εκμυστηρευτώ ότι είμαι φανατικός σας αναγνώστης (και ενός-δυο άλλων που απουσιάζουν) στην παρούσα όμως συγκυρία είμαι αθόρυβος λαθροπερπατητής γιατί δεν αντέχουν τα ματιά πολλή ώρα στο κινητό. Επειδή νέο λάπτοπ δεν θα πάρω σύντομα, θα σας καμαρώνω σιωπηλά 🙂
πάντως τα αυτάκια σου silia είναι γλυκύτατα κι αν ποτέ σε πείραξε κανείς δεν ξέρει καθόλου να εκτιμά!
Ξανά ευχαριστώ για τις ευχές, σήμερα αποφάσισα ότι όταν μεγαλώσει ο αυτιάγγουρας θα τον κάνω ηχολήπτη! 🙂
(Ουφ, ουφ, άργησα λιγάκι).
Χρόνια πολλά! Να σου ζήσει ο κούκλος σου ο Αυτιαγγουρας 🙂
Χρόνια πολλά κι από το βορρά 🙂
Μάνα μου κάτι δοντάρες!… :)))
Εντάξει λοιπόν, έχει μεγάλα αυτιά, το παραδέχομαι. Να έχετε χάρη μόνο που με βρισκετε σε ευάλωτη φάση γιατί έφυγε η happy και αρρώστησα. Και εννοείται ότι έχει και δονταρες, γενικά είναι πολύ αγριος. Πολύ όμως! Ευχαριστούμε και πάλι για τις ευχές, είστε οι καλύτεροι και οι καλύτερες!
Εεεεε;! Τι εννοείς;;;; Έφυγα κι αρρώστησες απο την στεναχώρια, έφυγα κι αρρώστησες επειδή σε κόλλησα ή «έφυγε η happy και αρρώστησα» δεν έχει καμια σχέση το ένα με το άλλο; 😛 Παρακαλώ διευκρινίσατε 🙂
(περαστικά σου! το σουπερ σκυλι σου θα πετάξει και στις αυτούγες του θα φέρει αντιβιοτικά και παυσίπονα 😛 )
Ευχαριστώ αγαπητή, είμαι στη φάση της αναρρωσης τώρα. Το γιατί αρρώστησα ακόμα διερευνάται, αν κι εγώ το τοποθετώ στη σφαίρα της ψυχοσωματικής. Φταίει και η στεναχώρια που έφυγες που με έκανε ευάλωτο στα μικρόβια, φταίει και η υγρασία του νησιού που επιδυνωθηκε τις τελευταίες μέρες, φταίει και το μαύρο μου το χάλι. Το σκυλάκι πάντως στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων: αντιβιωτικά δεν έφερε, υπέφερε όμως στωικά στη φωλίτσα του περιμένοντας να γίνω καλά 🙂